PolUGdanska - Job - 4

4:1  Wtedy Elifaz z Temanu odpowiedział:

4:2  Jeśli będziemy rozmawiać z tobą, nie będzie ci przykro? Ale któż może się od mówienia powstrzymać?

4:3  Oto nauczałeś wielu i ręce słabe umocniłeś.

4:4  Twoje słowa podnosiły upadającego, a omdlałe kolana wzmacniałeś.

4:5  A teraz, gdy to przyszło na ciebie, opadasz z sił, dotknęło cię i się trwożysz.

4:6  Czy twoja bojaźń nie była twoją ufnością, a prawość twoich dróg – twoją nadzieją?

4:7  Przypomnij sobie, proszę, czy kiedykolwiek zginął ktoś niewinny? Albo gdzie sprawiedliwych wytępiono?

4:8  Według tego, co zauważyłem, ci, którzy orzą zło i sieją niegodziwość, zbierają je.

4:9  Od tchnienia Boga giną i od powiewu jego gniewu niszczeją.

4:10  Ryk lwa, głos dzikiego lwa i zęby lwiątek są złamane.

4:11  Lew ginie z braku łupu i młode lwicy rozpraszają się.

4:12  Oto potajemnie doszło do mnie słowo i moje ucho usłyszało szept.

4:13  W rozmyślaniu o nocnych widzeniach, gdy twardy sen spada na ludzi;

4:14  Ogarnęły mnie strach i drżenie, od których wszystkie moje kości zadrżały.

4:15  Wtedy duch przeszedł przed moją twarzą, zjeżyły się włosy na moim ciele.

4:16  Stanął, lecz nie rozpoznałem jego wyglądu, tylko jakiś kształt był przed moimi oczami; nastała cisza, a potem usłyszałem głos mówiący:

4:17  Czy śmiertelny człowiek może być sprawiedliwszy niż Bóg? Czy człowiek może być czystszy niż jego Stwórca?

4:18  Oto swoim sługom nie ufa i w swoich aniołach dostrzega braki;

4:19  O ileż bardziej w tych, którzy mieszkają w domach glinianych, których podstawa jest w prochu – łatwiej ich zgnieść niż mola.

4:20  Od poranka aż do wieczora są gładzeni; giną na wieki, a nikt tego nie zauważa.

4:21  Czy ich wspaniałość nie przemija wraz z nimi? Umierają, ale nie w mądrości.