VulgSistine - Job - 7

7:1  Militia est vita hominis super terram: et sicut dies mercenarii, dies eius.

7:2  Sicut servus desiderat umbram, et sicut mercenarius praestolatur finem operis sui:

7:3  Sic et ego habui menses vacuos, et noctes laboriosas enumeravi mihi.

7:4  Si dormiero, dicam: Quando consurgam? et rursum expectabo vesperam, et replebor doloribus usque ad tenebras.

7:5  Induta est caro mea putredine et sordibus pulveris, cutis mea aruit, et contracta est.

7:6  Dies mei velocius transierunt quam a texente tela succiditur, et consumpti sunt absque ulla spe.

7:7  Memento quia ventus est vita mea, et non revertetur oculus meus ut videat bona.

7:8  Nec aspiciet me visus hominis: oculi tui in me, et non subsistam.

7:9  Sicut consumitur nubes, et pertransit: sic qui descenderit ad inferos, non ascendet.

7:10  Nec revertetur ultra in domum suam, neque cognoscet eum amplius locus eius.

7:11  Quapropter et ego non parcam ori meo, loquar in tribulatione spiritus mei: confabulabor cum amaritudine animae meae.

7:12  Numquid mare ego sum, aut cetus, quia circumdedisti me carcere?

7:13  Si dixero: Consolabitur me lectulus meus, et relevabor loquens mecum in strato meo:

7:14  Terrebis me per somnia, et per visiones horrore concuties.

7:15  Quam ob rem elegit suspendium anima mea, et mortem ossa mea.

7:16  Desperavi, nequaquam ultra iam vivam: parce mihi, nihil enim sunt dies mei.

7:17  Quid est homo, quia magnificas eum? aut quid apponis erga eum cor tuum?

7:18  Visitas eum diluculo, et subito probas illum:

7:19  Usquequo non parcis mihi, nec dimittis me ut glutiam salivam meam?

7:20  Peccavi, quid faciam tibi o custos hominum? quare posuisti me contrarium tibi, et factus sum mihimetipsi gravis?

7:21  Cur non tollis peccatum meum, et quare non aufers iniquitatem meam? ecce, nunc in pulvere dormiam: et si mane me quaesieris, non subsistam.