FarOPV - Proverbs - 2

2:1  ای پسر من اگر سخنان مرا قبول می‌نمودی و اوامر مرا نزد خود نگاه می‌داشتی،

2:2  تاگوش خود را به حکمت فرا گیری و دل خود را به فطانت مایل گردانی،

2:3  اگر فهم را دعوت می‌کردی و آواز خود را به فطانت بلندمی نمودی،

2:4  اگر آن را مثل نقره می‌طلبیدی ومانند خزانه های مخفی جستجو می‌کردی،

2:5  آنگاه ترس خداوند را می‌فهمیدی، و معرفت خدا را حاصل می‌نمودی.

2:6  زیرا خداوندحکمت را می‌بخشد، و از دهان وی معرفت وفطانت صادر می‌شود.

2:7  به جهت مستقیمان، حکمت کامل را ذخیره می‌کند و برای آنانی که درکاملیت سلوک می‌نمایند، سپر می‌باشد،

2:8  تاطریقهای انصاف را محافظت نماید و طریق مقدسان خویش را نگاه دارد.

2:9  پس آنگاه عدالت و انصاف را می‌فهمیدی، و استقامت و هر طریق نیکو را.

2:10  زیرا که حکمت به دل تو داخل می‌شد و معرفت نزد جان تو عزیزمی گشت.

2:11  تمیز، تو را محافظت می‌نمود، وفطانت، تو را نگاه می‌داشت،

2:12  تا تو را از راه شریر رهایی بخشد، و از کسانی که به سخنان کج متکلم می‌شوند.

2:13  که راههای راستی را ترک می‌کنند، و به طریقهای تاریکی سالک می‌شوند.

2:14  از عمل بد خشنودند، و از دروغهای شریرخرسندند.

2:15  که در راههای خود معوجند، و درطریقهای خویش کج رو می‌باشند.

2:16  تا تو را اززن اجنبی رهایی بخشد، و از زن بیگانه‌ای که سخنان تملق‌آمیز می‌گوید؛

2:17  که مصاحب جوانی خود را ترک کرده، و عهد خدای خویش را فراموش نموده است.

2:18  زیرا خانه او به موت فرو می‌رود و طریقهای او به مردگان.

2:19  کسانی که نزد وی روند برنخواهند گشت، و به طریقهای حیات نخواهند رسید.

2:20  تا به راه صالحان سلوک نمایی و طریقهای عادلان را نگاه داری.

2:21  زیراکه راستان در زمین ساکن خواهند شد، و کاملان در آن باقی خواهند ماند.

2:22  لیکن شریران از زمین منقطع خواهند شد، و ریشه خیانتکاران از آن کنده خواهد گشت.