FarOPV - Proverbs - 8

8:1  آیا حکمت ندا نمی کند، و فطانت آوازخود را بلند نمی نماید؟

8:2  به‌سر مکان های بلند، به کناره راه، در میان طریقها می‌ایستد.

8:3  به‌جانب دروازه‌ها به دهنه شهر، نزد مدخل دروازه‌ها صدا می‌زند.

8:4  که شما را‌ای مردان می‌خوانم و آواز من به بنی آدم است.

8:5  ‌ای جاهلان زیرکی را بفهمید و‌ای احمقان عقل رادرک نمایید.

8:6  بشنوید زیرا که به امور عالیه تکلم می‌نمایم و گشادن لبهایم استقامت است.

8:7  دهانم به راستی تنطق می‌کند و لبهایم شرارت را مکروه می‌دارد.

8:8  همه سخنان دهانم بر‌حق است و درآنها هیچ‌چیز کج یا معوج نیست.

8:9  تمامی آنهانزد مرد فهیم واضح است و نزد یابندگان معرفت مستقیم است.

8:10  تادیب مرا قبول کنید و نه نقره را، و معرفت را بیشتر از طلای خالص.

8:11  زیرا که حکمت از لعلها بهتر است، و جمیع نفایس را به او برابر نتوان کرد.

8:12  من حکمتم و در زیرکی سکونت دارم، و معرفت تدبیر را یافته‌ام.

8:13  ترس خداوند، مکروه داشتن بدی است. غرور و تکبر وراه بد و دهان دروغگو را مکروه می‌دارم.

8:14  مشورت و حکمت کامل از آن من است. من فهم هستم و قوت از آن من است.

8:15  به من پادشاهان سلطنت می‌کنند، و داوران به عدالت فتوا می‌دهند.

8:16  به من سروران حکمرانی می‌نمایند و شریفان و جمیع داوران جهان.

8:17  من دوست می‌دارم آنانی را که مرا دوست می‌دارند. وهر‌که مرا به جد و جهد بطلبد مرا خواهد یافت.

8:18  دولت و جلال با من است. توانگری جاودانی وعدالت.

8:19  ثمره من از طلا و زر ناب بهتر است، وحاصل من از نقره خالص.

8:20  در طریق عدالت می‌خرامم، در میان راههای انصاف،

8:21  تا مال حقیقی را نصیب محبان خود گردانم، وخزینه های ایشان را مملو سازم.

8:22  خداوند مرا مبداء طریق خود داشت، قبل از اعمال خویش از ازل.

8:23  من از ازل برقرار بودم، از ابتدا پیش از بودن جهان.

8:24  هنگامی که لجه هانبود من مولود شدم، وقتی که چشمه های پر ازآب وجود نداشت.

8:25  قبل از آنگاه کوهها برپاشود، پیش از تلها مولود گردیدم.

8:26  چون زمین وصحراها را هنوز نساخته بود، و نه اول غبار ربع مسکون را.

8:27  وقتی که او آسمان را مستحکم ساخت من آنجا بودم، و هنگامی که دایره را برسطح لجه قرار داد.

8:28  وقتی که افلاک را بالااستوار کرد، و چشمه های لجه را استوار گردانید.

8:29  چون به دریا حد قرار داد، تا آبها از فرمان اوتجاوز نکنند، و زمانی که بنیاد زمین را نهاد.

8:30  آنگاه نزد او معمار بودم، و روزبروز شادی می‌نمودم، و همیشه به حضور او اهتزاز می‌کردم.

8:31  و اهتزاز من در آبادی زمین وی، و شادی من بابنی آدم می‌بود.

8:32  پس الان‌ای پسران مرا بشنوید، وخوشابحال آنانی که طریقهای مرا نگاه دارند.

8:33  تادیب را بشنوید و حکیم باشید، و آن را ردمنمایید.

8:34  خوشابحال کسی‌که مرا بشنود، و هرروز نزد درهای من دیده بانی کند، و باهوهای دروازه های مرا محافظت نماید.

8:35  زیرا هر‌که مرایابد حیات را تحصیل کند، و رضامندی خداوندرا حاصل نماید.

8:36  و اما کسی‌که مرا خطا کند، به‌جان خود ضرر رساند، و هر‌که مرا دشمن دارد، موت را دوست دارد.