Bela - Isaiah - 33

33:1  Гора табе, спакушальніку, якога не спакушалі, і рабаўніку, якога не рабавалі! Калі скончыш спусташаць, будзеш спустошаны й ты; калі спыніш рабаваць, зрабуюць і цябе.

33:2  Госпадзе, памілуй нас, на Цябе спадзяёмся мы; будзь нашаю сілаю з раньняга рана і ратункам нашым у час уціску.

33:3  Ад грознага голасу Твайго пабягуць народы; калі паўстанеш, расьсеюцца плямёны,

33:4  і будуць зьбіраць здабычу вашую, як зьбірае вусень; кінуцца на яе, як кідаецца саранча.

33:5  Высокі Гасподзь, Які жыве ў вышынях; Ён напоўніў Сіён судом і праўдаю.

33:6  І настануць бясьпечныя часіны твае, надмернасьць ратунку, мудрасьці і веданьня; страх Гасподні будзе скарбам тваім.

33:7  Вось, моцныя іхнія крычаць на вуліцах; пасланцы на згоду горасна плачуць.

33:8  Апусьцелі дарогі; ня стала падарожнікаў; ён парушыў дагавор, зруйнаваў гарады, — ані ў што ня ставіць людзей.

33:9  Зямля бядуе, сохне; Ліван пасаромлены, завяў; Сарон падобны стаў на пустыню, і аголены ад лісьця свайго Васан і Карміл.

33:10  Цяпер Я паўстану, кажа Гасподзь, цяпер падымуся, цяпер узьнясуся.

33:11  Вы цяжарныя сенам, разродзіцеся саломаю; дыханьне ваша — агонь, які зжарэ вас.

33:12  І будуць народы, як палкая вапна, як сьсечаны ядловец, будуць спаленыя ў агні.

33:13  Слухайце, далёкія, што зраблю Я, і вы, блізкія, уведайце магутнасьць Маю.

33:14  Збаяліся грэшнікі на Сіёне; затрымцелі бязбожнікі: "хто з нас можа жыць пры агні пажыральным? хто з нас можа жыць пры вечным полымі?"

33:15  Той, хто ходзіць у праўдзе і кажа ісьціну; хто пагарджае карысьлівасьцю ад уціску, стрымлівае рукі свае ад хабару, затыкае вушы свае, каб ня чуць пра кравапусты, і заплюшчвае вочы свае, каб ня бачыць ліха;

33:16  той будзе жыць на вышынях: прытулак яго — няпрыступныя скалы; хлеб яму дадзены будзе; вада ў яго ня высахне.

33:17  Вочы твае ўбачаць Цара ў красе Ягонай, угледзяць зямлю далёкую;

33:18  сэрца тваё будзе толькі згадваць пра жахі: "дзе той, што рабіў перапіс? дзе той, што важыў даніну ? дзе той, што аглядае вежы"?

33:19  Ня ўбачыш больш народу лютага, народу з глухою, неўразумелаю гаворкаю, з моваю дзіўнаю, не зразумелаю.

33:20  Зірні на Сіён, горад сьвяточных сходаў нашых; вочы твае ўбачаць Ерусалім, селішча мірнае, непахісную скінію; слупы яе ніколі ня вырвуцца, і ніводная вяроўка яе не парвецца.

33:21  Таму ў вас вялікі Гасподзь будзе замест рэк, замест шырокіх каналаў; туды ня ўвойдзе ніводнае вясельнае судна, і ня пройдзе вялікі карабель.

33:22  Бо Гасподзь — судзьдзя наш: Гасподзь — заканадавец наш, Гасподзь — цар наш. Ён уратуе нас.

33:23  Аслаблі вяроўкі твае, ня могуць утрымаць мачты і напяць ветразі. Тады будзе вялікі падзел здабычы, так што і кульгавыя пойдуць на рабунак.

33:24  І ніводзін жыхар ня скажа: "я хворы"; народу, які там жыве, будуць дараваны грахі.