NorSMB - James - 2

2:1  Mine brør! Lat ikkje dykkar tru på vår Herre Jesus Kristus, den herleggjorde, hava det med seg, at de gjer skil på folk!

2:2  For um det kjem ein mann inn i dykkar samling med gullring på fingeren og i skinande klæde, men det og kjem ein fatigmann i skitne klæde,

2:3  og de ser på honom som hev den skinande klædnaden, og segjer til honom: «Set du deg her i god sess!» og de segjer til den fatige: «Statt du der, eller set deg nedfor fotskammelen min!» -

2:4  gjer de ikkje då skilnad hjå dykk sjølve og dømer etter vonde tankar?

2:5  Høyr no, mine kjære brør! Hev ikkje Gud valt ut dei fatige i denne verdi til å vera rike i tru og ervingar til det riket han hev lova deim som honom elskar?

2:6  Men de hev vanæra den fatige. Er det ikkje dei rike som trælkar dykk, og som dreg dykk fram for domstolarne?

2:7  Spottar ikkje dei det gode namnet som de er kalla med?

2:8  I sanning, um de uppfyller den kongelege lov etter skrifti: «Du skal elska din næste som deg sjølv,» so gjer de vel;

2:9  men gjer de skil på folk, so gjer de synd, og lovi refser dykk som lovbrjotarar.

2:10  For den som held heile lovi, men snåvar i ein ting, han hev vorte saka i alt.

2:11  For han som sagde: «Du skal ikkje driva hor,» han sagde og: «Du skal ikkje slå i hel.» Um du då ikkje driv hor, men slær i hel, so hev du vorte ein lovbrjotar.

2:12  Tala so og gjer so som dei som skal verta dømde etter fridoms lov!

2:13  For domen skal vera miskunnlaus yver den som ikkje hev gjort miskunn; men miskunn rosar seg mot domen.

2:14  Kva gagnar det, mine brør, um nokon segjer at han hev tru, når han ikkje hev gjerningar? Kann vel trui frelsa honom?

2:15  Um ein bror eller ei syster er nakne og vantar føda for dagen,

2:16  og ein av dykk segjer til deim: «Gakk i fred, verm dykk og et dykk mette!» men de ikkje gjev deim det som likamen treng, kva gagnar so det?

2:17  Soleis og med trui: hev ho ikkje gjerningar, so er ho daud i seg sjølv.

2:18  Men ein kann segja: «Du hev tru, og eg hev gjerningar. Syn meg di tru utan gjerningar, og eg skal syna deg mi tru av mine gjerningar!

2:19  Du trur at Gud er ein; du gjer rett. Djevlarne trur og det og skjelv.»

2:20  Og vil du vita det, du dårlege menneskje, at trui er nyttelaus utan gjerningar?

2:21  Abraham, vår far, vart ikkje han rettferdiggjord ved gjerningar, då han ofra Isak, son sin, på altaret?

2:22  Du ser at trui verka saman med hans gjerningar, og at trui vart fullkomi ved gjerningarne,

2:23  og skrifti vart uppfyllt, som segjer: «Men Abraham trudde Gud, og det vart rekna honom til rettferd,» og han vart kalla Guds ven.

2:24  De ser då, at eit menneskje vert rettferdiggjort ved gjerningar og ikkje berre ved tru.

2:25  Like eins og med skjøkja Rahab: vart ho ikkje rettferdiggjord ved gjerningar, då ho tok imot sendemennerne og slepte deim ut ein annan veg?

2:26  For liksom likamen er daud utan ånd, so er og trui daud utan gjerningar.