FarOPV - Job - 17

17:1  «روح من تلف شده، و روزهایم تمام گردیده، و قبر برای من حاضر است.

17:2  به درستی که استهزاکنندگان نزد منند، و چشم من در منازعت ایشان دائم می‌ماند.

17:3  الان گرو بده و به جهت من نزد خود ضامن باش. والا کیست که به من دست دهد؟

17:4  چونکه دل ایشان را از حکمت منع کرده‌ای، بنابراین ایشان را بلند نخواهی ساخت.

17:5  کسی‌که دوستان خود را به تاراج تسلیم کند، چشمان فرزندانش تار خواهد شد.

17:6  مرا نزدامت‌ها مثل ساخته است، و مثل کسی‌که بر رویش آب دهان اندازند شده‌ام.

17:7  چشم من از غصه کاهیده شده است، و تمامی اعضایم مثل سایه گردیده.

17:8  راستان به‌سبب این، حیران می‌مانند وصالحان خویشتن را بر ریاکاران برمی انگیزانند.

17:9  لیکن مرد عادل به طریق خود متمسک می‌شود، و کسی‌که دست پاک دارد، در قوت ترقی خواهدنمود.

17:10  «اما همه شما برگشته، الان بیایید و در میان شما حکیمی نخواهم یافت.

17:11  روزهای من گذشته، و قصدهای من و فکرهای دلم منقطع شده است.

17:12  شب را به روز تبدیل می‌کنند و باوجود تاریکی می‌گویند روشنایی نزدیک است.

17:13  وقتی که امید دارم هاویه خانه من می‌باشد، وبستر خود را در تاریکی می‌گسترانم،

17:14  و به هلاکت می‌گویم تو پدر من هستی و به کرم که تومادر و خواهر من می‌باشی.

17:15  پس امید من کجااست؟ و کیست که امید مرا خواهد دید؟

17:16  تابندهای هاویه فرو می‌رود، هنگامی که با هم درخاک نزول (نماییم ).»