FarOPV - Job - 41

41:1  «آیا لویاتان را با قلاب توانی کشید؟ یازبانش را با ریسمان توانی فشرد؟

41:2  آیادر بینی او مهار توانی کشید؟ یا چانه‌اش را باقلاب توانی سفت؟

41:3  آیا او نزد تو تضرع زیادخواهد نمود؟ یا سخنان ملایم به تو خواهدگفت؟

41:4  آیا با تو عهد خواهد بست یا او را برای بندگی دایمی خواهی گرفت؟

41:5  آیا با او مثل گنجشک بازی توانی کرد؟ یا او را برای کنیزان خود توانی بست؟

41:6  آیا جماعت (صیادان ) از اوداد و ستد خواهند کرد؟ یا او را در میان تاجران تقسیم خواهند نمود؟

41:7  آیا پوست او را با نیزه هامملو توانی کرد؟ یا سرش را با خطافهای ماهی گیران؟

41:8  اگر دست خود را بر او بگذاری جنگ را به یاد خواهی داشت و دیگر نخواهی کرد.

41:9  اینک امید به او باطل است. آیا از رویتش نیز آدمی به روی درافکنده نمی شود؟

41:10  کسی اینقدر متهور نیست که او را برانگیزاند. پس کیست که در حضور من بایستد؟

41:11  کیست که سبقت جسته، چیزی به من داده، تابه او رد نمایم؟ هرچه زیر آسمان است از آن من می‌باشد.

41:12  «درباره اعضایش خاموش نخواهم شد و ازجبروت و جمال ترکیب او خبر خواهم داد.

41:13  کیست که روی لباس او را باز تواند نمود؟ وکیست که در میان دو صف دندانش داخل شود؟

41:14  کیست که درهای چهره‌اش را بگشاید؟ دایره دندانهایش هولناک است.

41:15  سپرهای زورآورش فخر او می‌باشد، با مهر محکم وصل شده است.

41:16  با یکدیگر چنان چسبیده‌اند که باد از میان آنهانمی گذرد.

41:17  با همدیگر چنان وصل شده‌اند و باهم ملتصقند که جدا نمی شوند.

41:18  از عطسه های او نور ساطع می‌گردد و چشمان او مثل پلکهای فجر است.

41:19  از دهانش مشعلها بیرون می‌آید وشعله های آتش برمی جهد.

41:20  از بینی های او دودبرمی آید مثل دیگ جوشنده و پاتیل.

41:21  از نفس او اخگرها افروخته می‌شود و از دهانش شعله بیرون می‌آید.

41:22  بر گردنش قوت نشیمن دارد، وهیبت پیش رویش رقص می‌نماید.

41:23  طبقات گوشت او بهم چسبیده است، و بر وی مستحکم است که متحرک نمی شود.

41:24  دلش مثل سنگ مستحکم است، و مانند سنگ زیرین آسیا محکم می‌باشد.

41:25  چون او برمی خیزد نیرومندان هراسان می‌شوند، و از خوف بی‌خود می‌گردند.

41:26  اگر شمشیر به او انداخته شود اثر نمی کند، و نه نیزه و نه مزراق و نه تیر.

41:27  آهن را مثل کاه می‌شمارد و برنج را مانند چوب پوسیده.

41:28  تیرهای کمان او را فرار نمی دهد و سنگهای فلاخن نزد او به کاه مبدل می‌شود.

41:29  عمود مثل کاه شمرده می‌شود و بر حرکت مزراق می‌خندد.

41:30  در زیرش پاره های سفال تیز است و گردون پرمیخ را بر گل پهن می‌کند.

41:31  لجه را مثل دیگ می‌جوشاند و دریا را مانند پاتیلچه عطاران می‌گرداند.

41:32  راه را در عقب خویش تابان می‌سازد به نوعی که لجه را سفیدمو گمان می‌برند.

41:33  بر روی خاک نظیر او نیست، که بدون خوف آفریده شده باشد.

41:34  بر هرچیز بلند نظر می‌افکندو بر جمیع حیوانات سرکش پادشاه است.»