FarOPV - Job - 5

5:1  «الان استغاثه کن و آیا کسی هست که تو راجواب دهد؟ و به کدامیک از مقدسان توجه خواهی نمود؟

5:2  زیرا غصه، احمق رامی کشد و حسد، ابله را می‌میراند.

5:3  من احمق رادیدم که ریشه می‌گرفت و ناگهان مسکن او رانفرین کردم.

5:4  فرزندان او از امنیت دور هستند ودر دروازه پایمال می‌شوند و رهاننده‌ای نیست.

5:5  که گرسنگان محصول او را می‌خورند، و آن رانیز از میان خارها می‌چینند، و دهان تله برای دولت ایشان باز است.

5:6  زیرا که بلا از غبار درنمی آید، و مشقت از زمین نمی روید.

5:7  بلکه انسان برای مشقت مولود می‌شود، چنانکه شراره‌ها بالامی پرد.

5:8  و لکن من نزد خدا طلب می‌کردم، ودعوی خود را بر خدا می‌سپردم،

5:9  که اعمال عظیم و بی‌قیاس می‌کند و عجایب بی‌شمار؛

5:10  که بر روی زمین باران می‌باراند، و آب بر روی صخره‌ها جاری می‌سازد،

5:11  تا مسکینان را به مقام بلند برساند، و ماتمیان به سلامتی سرافراشته شوند.

5:12  که فکرهای حیله گران را باطل می‌سازد، به طوری که دستهای ایشان هیچ کار مفیدنمی تواند کرد.

5:13  که حکیمان را در حیله ایشان گرفتار می‌سازد، و مشورت مکاران مشوش می‌شود.

5:14  در روز به تاریکی برمی خورند و به وقت ظهر، مثل شب کورانه راه می‌روند.

5:15  که مسکین را از شمشیر دهان ایشان، و از دست زورآور نجات می‌دهد.

5:16  پس امید، برای ذلیل پیدا می‌شود و شرارت دهان خود را می‌بندد.

5:17  «هان، خوشابحال شخصی که خدا تنبیهش می‌کند. پس تادیب قادر مطلق را خوار مشمار.

5:18  زیرا که او مجروح می‌سازد و التیام می‌دهد، ومی کوبد و دست او شفا می‌دهد.

5:19  در شش بلا، تو را نجات خواهد داد و در هفت بلا، هیچ ضرر برتو نخواهد رسید.

5:20  در قحط تو را از موت فدیه خواهد داد، و در جنگ از دم شمشیر.

5:21  ازتازیانه زبان پنهان خواهی ماند، و چون هلاکت آید، از آن نخواهی ترسید.

5:22  بر خرابی وتنگسالی خواهی خندید، و از وحوش زمین بیم نخواهی داشت.

5:23  زیرا با سنگهای صحراهمداستان خواهی بود، و وحوش صحرا با توصلح خواهند کرد.

5:24  و خواهی دانست که خیمه تو ایمن است، و مسکن خود را تجسس خواهی کرد و چیزی مفقود نخواهی یافت.

5:25  وخواهی دانست که ذریتت کثیر است و اولاد تومثل علف زمین.

5:26  و در شیخوخیت به قبرخواهی رفت، مثل بافه گندم که در موسمش برداشته می‌شود.

5:27  اینک این را تفتیش نمودیم وچنین است، پس تو این را بشنو و برای خویشتن بدان.»