FarOPV - Job - 29

29:1  و ایوب باز مثل خود را آورده، گفت:

29:2  «کاش که من مثل ماههای پیش می‌بودم و مثل روزهایی که خدا مرا در آنها نگاه می‌داشت.

29:3  هنگامی که چراغ او بر سر من می‌تابید، و با نور او به تاریکی راه می‌رفتم.

29:4  چنانکه در روزهای کامرانی خود می‌بودم، هنگامی که سر خدا بر خیمه من می‌ماند.

29:5  وقتی که قادر مطلق هنوز با من می‌بود، و فرزندانم به اطراف من می‌بودند.

29:6  حینی که قدمهای خود را باکره می‌شستم و صخره، نهرهای روغن را برای من می ریخت.

29:7  چون به دروازه شهر بیرون می‌رفتم وکرسی خود را در چهار سوق حاضر می‌ساختم.

29:8  جوانان مرا دیده، خود را مخفی می‌ساختند، وپیران برخاسته، می‌ایستادند.

29:9  سروران از سخن‌گفتن بازمی ایستادند، و دست به دهان خودمی گذاشتند.

29:10  آواز شریفان ساکت می‌شد وزبان به کام ایشان می‌چسبید.

29:11  زیرا گوشی که مرا می‌شنید، مرا خوشحال می‌خواند و چشمی که مرا می‌دید، برایم شهادت می‌داد.

29:12  زیرافقیری که استغاثه می‌کرد او را می‌رهانیدم، ویتیمی که نیز معاون نداشت.

29:13  برکت شخصی که در هلاکت بود، به من می‌رسید و دل بیوه‌زن راخوش می‌ساختم.

29:14  عدالت را پوشیدم و مراملبس ساخت، و انصاف من مثل ردا و تاج بود.

29:15  من به جهت کوران چشم بودم، و به جهت لنگان پای.

29:16  برای مسکینان پدر بودم، و دعوایی را که نمی دانستم، تفحص می‌کردم.

29:17  دندانهای آسیای شریر را می‌شکستم و شکار را ازدندانهایش می‌ربودم.

29:18  «و می‌گفتم، در آشیانه خود جان خواهم سپرد و ایام خویش را مثل عنقا طویل خواهم ساخت.

29:19  ریشه من به سوی آبها کشیده خواهدگشت، و شبنم بر شاخه هایم ساکن خواهد شد.

29:20  جلال من در من تازه خواهد شد، و کمانم دردستم نو خواهد ماند.

29:21  مرا می‌شنیدند و انتظارمی کشیدند، و برای مشورت من ساکت می‌ماندند.

29:22  بعد از کلام من دیگر سخن نمی گفتند و قول من بر ایشان فرو می‌چکید.

29:23  و برای من مثل باران انتظار می‌کشیدند و دهان خویش را مثل باران آخرین باز می‌کردند.

29:24  اگر بر ایشان می‌خندیدم باور نمی کردند، و نور چهره مرا تاریک نمی ساختند.

29:25  راه را برای ایشان اختیار کرده، به ریاست می‌نشستم، و در میان لشکر، مثل پادشاه ساکن می‌بودم، و مثل کسی‌که نوحه‌گران را تسلی می‌بخشد.