FarOPV - Job - 9

9:1  پس ایوب در جواب گفت:

9:2  «یقین می‌دانم که چنین است. لیکن انسان نزد خدا چگونه عادل شمرده شود؟

9:3  اگر بخواهد با وی منازعه نماید، یکی از هزار او را جواب نخواهد داد.

9:4  اودر ذهن حکیم و در قوت تواناست. کیست که با اومقاومت کرده و کامیاب شده باشد؟

9:5  آنکه کوههارا منتقل می‌سازد و نمی فهمند، و در غضب خویش آنها را واژگون می‌گرداند،

9:6  که زمین را ازمکانش می‌جنباند، و ستونهایش متزلزل می‌شود.

9:7  که آفتاب را امر می‌فرماید و طلوع نمی کند وستارگان را مختوم می‌سازد.

9:8  که به تنهایی، آسمانها را پهن می‌کند و بر موجهای دریامی خرامد.

9:9  که دب اکبر و جبار و ثریا را آفرید، و برجهای جنوب را

9:10  که کارهای عظیم بی‌قیاس را می‌کند و کارهای عجیب بی‌شمار را.

9:11  اینک از من می‌گذرد و او را نمی بینم، و عبور می‌کند واو را احساس نمی نمایم.

9:12  اینک او می‌رباید وکیست که او را منع نماید؟ و کیست که به او تواندگفت: چه می‌کنی؟

9:13  خدا خشم خود را بازنمی دارد و مددکاران رحب زیر او خم می‌شوند.

9:14  «پس به طریق اولی، من کیستم که او راجواب دهم و سخنان خود را بگزینم تا با اومباحثه نمایم؟

9:15  که اگر عادل می‌بودم، او راجواب نمی دادم، بلکه نزد داور خود استغاثه می‌نمودم.

9:16  اگر او را می‌خواندم و مرا جواب می‌داد، باور نمی کردم که آواز مرا شنیده است.

9:17  زیرا که مرا به تندبادی خرد می‌کند و بی‌سبب، زخمهای مرا بسیار می‌سازد.

9:18  مرا نمی گذارد که نفس بکشم، بلکه مرا به تلخیها پر می‌کند.

9:19  اگردرباره قوت سخن گوییم، اینک او قادر است؛ واگر درباره انصاف، کیست که وقت را برای من تعیین کند؟

9:20  اگر عادل می‌بودم دهانم مرا مجرم می‌ساخت، و اگر کامل می‌بودم مرا فاسق می‌شمرد.

9:21  اگر کامل هستم، خویشتن رانمی شناسم، و جان خود را مکروه می‌دارم.

9:22  این امر برای همه یکی است. بنابراین می‌گویم که اوصالح است و شریر را هلاک می‌سازد.

9:23  اگرتازیانه ناگهان بکشد، به امتحان بی‌گناهان استهزامی کند.

9:24  جهان به‌دست شریران داده شده است و روی حاکمانش را می‌پوشاند. پس اگر چنین نیست، کیست که می‌کند؟

9:25  و روزهایم از پیک تیزرفتار تندروتر است، می‌گریزد و نیکویی رانمی بیند.

9:26  مثل کشتیهای تیزرفتار می‌گریزد و مثل عقاب که بر شکار فرود آید.

9:27  اگر فکر کنم که ناله خود را فراموش کنم و ترش رویی خود رادور کرده، گشاده رو شوم،

9:28  از تمامی مشقتهای خود می‌ترسم و می‌دانم که مرا بی‌گناه نخواهی شمرد،

9:29  چونکه ملزم خواهم شد. پس چرا بیجازحمت بکشم؟

9:30  اگر خویشتن را به آب برف غسل دهم، و دستهای خود را به اشنان پاک کنم،

9:31  آنگاه مرا در لجن فرو می‌بری، و رختهایم مرامکروه می‌دارد.

9:32  زیرا که او مثل من انسان نیست که او را جواب بدهم و با هم به محاکمه بیاییم.

9:33  در میان ما حکمی نیست که بر هر دوی مادست بگذارد.

9:34  کاش که عصای خود را از من بردارد، و هیبت او مرا نترساند.

9:35  آنگاه سخن می‌گفتم و از او نمی ترسیدم، لیکن من در خودچنین نیستم.