VulgHetzenauer - Job - 17

17:1  Spiritus meus attenuabitur, dies mei breviabuntur, et solum mihi superest sepulchrum.

17:2  Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus.

17:3  Libera me Dominue, et pone me iuxta te, et cuiusvis manus pugnet contra me.

17:4  Cor eorum longe fecisti a disciplina, propterea non exaltabuntur.

17:5  Prædam pollicetur sociis, et oculi filiorum eius deficient.

17:6  Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.

17:7  Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.

17:8  Stupebunt iusti super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.

17:9  Et tenebit iustus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.

17:10  Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.

17:11  Dies mei transierunt, cogitationes meæ dissipatæ sunt, torquentes cor meum:

17:12  Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem.

17:13  Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebris stravi lectulum meum.

17:14  Putredini dixi: Pater meus es, mater mea, et soror mea, vermibus.

17:15  Ubi est ergo nunc præstolatio mea, et patientiam meam quis considerat?

17:16  In profundissimum infernum descendent omnia mea: putasne saltem ibi erit requies mihi?