VulgHetzenauer - Job - 16

16:1  Respondens autem Iob, dixit:

16:2  Audivi frequenter talia, consolatores onerosi omnes vos estis.

16:3  Numquid habebunt finem verba ventosa? aut aliquid tibi molestum est si loquaris?

16:4  Poteram et ego similia vestri loqui: atque utinam esset anima vestra pro anima mea:

16:5  Consolarer et ego vos sermonibus, et moverem caput meum super vos:

16:6  Roborarem vos ore meo: et moverem labia mea, quasi parcens vobis.

16:7  Sed quid agam? Si locutus fuero, non quiescet dolor meus: et si tacuero, non recedet a me.

16:8  Nunc autem oppressit me dolor meus, et in nihilum redacti sunt omnes artus mei.

16:9  Rugæ meæ testimonium dicunt contra me, et suscitatur falsiloquus adversus faciem meam contradicens mihi.

16:10  Collegit furorem suum in me, et comminans mihi, infremuit contra me dentibus suis: hostis meus terribilibus oculis me intuitus est.

16:11  Aperuerunt super me ora sua, et exprobrantes percusserunt maxillam meam, saciati sunt pœnis meis.

16:12  Conclusit me Deus apud iniquum, et manibus impiorum me tradidit.

16:13  Ego ille quondam opulentus repente contritus sum: tenuit cervicem meam, confregit me, et posuit me sibi quasi in signum.

16:14  Circumdedit me lanceis suis, convulneravit lumbos meos, non pepercit, et effudit in terra viscera mea.

16:15  Concidit me vulnere super vulnus, irruit in me quasi gigas.

16:16  Saccum consui super cutem meam, et operui cinere carnem meam.

16:17  Facies mea intumuit a fletu, et palpebræ meæ caligaverunt.

16:18  Hæc passus sum absque iniquitate manus meæ, cum haberem mundas ad Deum preces.

16:19  Terra ne operias sanguinem meum, neque inveniat in te locum latendi clamor meus.

16:20  Ecce enim in cælo testis meus, et conscius meus in excelsis.

16:21  Verbosi amivi mei: ad Deum stillat oculus meus.

16:22  Atque utinam sic iudicaretur vir cum Deo, quomodo iudicatur filius hominis cum collega suo.

16:23  Ecce enim breves anni transeunt, et semitam, per quam non revertar, ambulo.