PolUGdanska - Philippians - 2

2:1  Jeśli więc jest jakieś pocieszenie w Chrystusie, jeśli jakaś pociecha miłości, jeśli jakaś wspólnota Ducha, jeśli jakieś współczucie i miłosierdzie;

2:2  Dopełnijcie mojej radości, bądźcie tej samej myśli, mając tę samą miłość, będąc zgodni i jednomyślni;

2:3  Nie czyńcie nic z kłótliwości ani z próżnej chwały, lecz w pokorze uważajcie jedni drugich za wyższych od siebie.

2:4  Niech każdy dba nie tylko o to, co jego, ale i o to, co innych.

2:5  Niech będzie w was takie nastawienie umysłu, jakie też było w Chrystusie Jezusie;

2:6  Który, będąc w postaci Boga, nie uważał bycia równym Bogu za grabież;

2:7  Lecz ogołocił samego siebie, przyjmując postać sługi i stając się podobny do ludzi;

2:8  A z postawy uznany za człowieka, uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.

2:9  Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i darował mu imię, które jest ponad wszelkie imię;

2:10  Aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie, na ziemi i pod ziemią.

2:11  I aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca.

2:12  Dlatego, moi umiłowani, tak jak zawsze byliście posłuszni, nie tylko w mojej obecności, ale jeszcze bardziej teraz, pod moją nieobecność, z bojaźnią i drżeniem wykonujcie swoje zbawienie.

2:13  Bóg bowiem sprawia w was i chęć, i wykonanie według jego upodobania.

2:14  Wszystko czyńcie bez szemrania i sporów;

2:15  Abyście byli nienagannymi i niewinnymi dziećmi Bożymi, bez zarzutu pośród narodu złego i przewrotnego, wśród którego świecicie jak światła na świecie;

2:16  Zachowując słowo życia, abym mógł się chlubić w dniu Chrystusa, że nie na próżno biegłem i nie na próżno pracowałem.

2:17  Lecz choćbym został złożony na ofiarę i w posłudze waszej wiary, raduję się i cieszę z wami wszystkimi.

2:18  Z tego i wy radujcie się i cieszcie ze mną.

2:19  A mam nadzieję w Panu Jezusie, że wkrótce poślę do was Tymoteusza, abym został pocieszony, dowiedziawszy się, co się u was dzieje.

2:20  Nie mam bowiem nikogo o równych jemu myślach, który by się szczerze troszczył o wasze sprawy.

2:21  Bo wszyscy szukają swego, a nie tego, co jest Jezusa Chrystusa.

2:22  Wiecie zaś, że on jest wypróbowany, gdyż jak syn z ojcem, tak on wraz ze mną służył w ewangelii.

2:23  Mam więc nadzieję, że poślę go do was, gdy tylko zobaczę, co dalej ze mną będzie.

2:24  A mam ufność w Panu, że i sam wkrótce do was przybędę.

2:25  Uznałem też za konieczne posłać do was Epafrodyta, mego brata, współpracownika i współbojownika, a waszego wysłannika i sługę w moich potrzebach;

2:26  Ponieważ tęsknił za wami wszystkimi i bardzo się smucił, gdyż słyszeliście, że zachorował.

2:27  Rzeczywiście bowiem chorował tak, że był bliski śmierci. Lecz Bóg zmiłował się nad nim, a nie tylko nad nim, ale i nade mną, abym nie doznawał smutku za smutkiem.

2:28  Dlatego tym pilniej posłałem go, abyście widząc go znowu, ucieszyli się, a ja żebym doznawał mniej smutku.

2:29  Przyjmijcie go więc w Panu z całą radością i miejcie takich w poszanowaniu;

2:30  Ponieważ dla sprawy Chrystusa bliski był śmierci, narażając swoje życie, aby dopełnić to, czego brakowało w waszej posłudze wobec mnie.