ThaiKJV - Proverbs - 7

7:1  บุตรชายของเราเอ๋ย จงรักษาถ้อยคำของเรา จงสะสมบัญญัติของเราไว้กับเจ้า

7:2  จงรักษาบัญญัติของเรา และดำรงชีวิตอยู่ จงรักษากฎเกณฑ์ของเราอย่างกับแก้วตาของเจ้า

7:3  มัดมันไว้ที่นิ้วมือของเจ้า เขียนมันไว้บนแผ่นจารึกแห่งใจของเจ้า

7:4  จงพูดกับปัญญาว่า “เธอเป็นพี่สาวของฉัน” และจงเรียกความเข้าใจว่า “ญาติผู้หญิง”

7:5  เพื่อปัญญานี้จะพิทักษ์เจ้าไว้ให้พ้นจากหญิงชั่ว จากหญิงสัญจรที่พูดจาพะเน้าพะนอ

7:6  เพราะที่หน้าต่างบ้านของเรา เราได้มองออกไปตามบานเกล็ด

7:7  เราเห็นว่าท่ามกลางคนเขลาและท่ามกลางคนหนุ่มๆที่เราพิเคราะห์ดูนั้น ก็มีหนุ่มคนหนึ่งไร้ความเข้าใจ

7:8  ผ่านไปตามถนนใกล้ทางแยกไปบ้านของนาง เดินตามถนนซึ่งไปบ้านนาง

7:9  ในเวลาโพล้เพล้ ในเวลาเย็น เวลาค่ำคืนและความมืด

7:10  และดูเถิด หญิงคนหนึ่งมาพบเขาแต่งตัวอย่างหญิงแพศยาหัวใจเจ้าเล่ห์

7:11  (นางจัดจ้านและดื้อดึง เท้าของนางไม่อยู่กับบ้าน

7:12  ประเดี๋ยวอยู่ข้างนอก ประเดี๋ยวอยู่ตามถนน และนางหมอบคอยอยู่ทุกมุม)

7:13  นางฉวยเขาได้และจุบเขา นางพูดกับเขาอย่างไม่มียางอายว่า

7:14  “ฉันจำต้องถวายเครื่องสักการบูชา และวันนี้ฉันได้ทำตามคำปฏิญาณแล้ว

7:15  ฉันจึงออกมาหาเธอ เสาะหาหน้าเธอ และฉันพบเธอแล้ว

7:16  ฉันได้ประดับเตียงของฉันด้วยผ้าคลุม เป็นผ้าลินินอียิปต์สีต่างๆ

7:17  ฉันได้อบที่นอนของฉันด้วยมดยอบ กฤษณา และอบเชย

7:18  มาเถอะ ให้เรามาอิ่มด้วยความรักจนรุ่งเช้า ให้เราทำตัวของเราให้ปีติยินดีด้วยความรัก

7:19  เพราะผัวของฉันไม่อยู่บ้าน เขาไปทางไกล

7:20  เขาเอาเงินไปถุงหนึ่ง พอถึงวันกำหนดไว้เขาจึงจะกลับมา”

7:21  นางหว่านล้อมด้วยวาจาโอ้โลม นางบังคับเขาด้วยริมฝีปากที่พูดพะเน้าพะนอ

7:22  เขาก็ติดตามนางไปทันทีอย่างวัวตัวผู้ไปสู่การฆ่า หรืออย่างคนเขลาที่ไปรับโทษที่ขื่อ

7:23  จนลูกธนูปักเข้าไปถึงตับ อย่างนกรนเข้าไปหาบ่วง เขาหาทราบไม่ว่านี่มีค่าถึงชีวิต

7:24  ฉะนั้น โอ บุตรทั้งหลายเอ๋ย บัดนี้จงฟังเราและจงตั้งใจต่อถ้อยคำจากปากของเรา

7:25  อย่าให้ใจของเจ้าหันไปตามทางของนาง อย่าหลงทางไปในวิถีของนางนั้น

7:26  เพราะนางได้ฟัดเหยื่อลงเสียเป็นอันมาก เออ นางได้ฆ่าชายที่แข็งแรงจำนวนมากเสียแล้ว

7:27  เรือนของนางเป็นทางไปสู่นรก ลงไปถึงห้วงแห่งความตาย