PolGdanska - Psalms - 132

132:1  Pieśń stopni. Na Dawida pomnij, Panie! na wszystkie utrapienia jego.

132:2  Który przysiągł Panu, a ślub uczynił mocarzowi Jakóbowemu, mówiąc:

132:3  Zaiste nie wnijdę do przybytku domu mego, i nie wstąpię na posłanie łoża mego;

132:4  I nie pozwolę snu oczom moim, ani powiekom moim drzemania,

132:5  Dokąd nie znajdę miejsca dla Pana, na mieszkania mocarzowi Jakóbowemu.

132:6  Oto usłyszawszy o niej w Efracie, znaleźliśmy ją na polach leśnych.

132:7  Wnijdźmyż do przybytków jego, a kłaniajmy się u podnóżka nóg jego.

132:8  Powstańże Panie! a wnijdź do odpocznienia twego, ty, i skrzynia możności twojej.

132:9  Kapłani twoi niech się obloką w sprawiedliwość, a święci twoi nie się rozradują.

132:10  Dla Dawida, sługi twego, nie odwracaj oblicza pomazańca twego.

132:11  Przysiągł Pan Dawidowi prawdę, a nie uchyli się od niej, mówiąc: Z owocu żywota twego posadzę na stolicy twojej.

132:12  Będąli strzegli synowie twoi przymierza mojego, i świadectw moich, których ich nauczę: tedy i synowie ich aż na wieki będą siedzieli na stolicy twojej

132:13  Albowiem obrał Pan Syon, i upodobał go sobie na mieszkanie, mówiąc:

132:14  Toć będzie odpocznienie moje aż na wieki; tu będę mieszkał, bom go siebie upodobał.

132:15  Żywność jego będę obficie błogosławił, a ubogich jego nasycę chlebem.

132:16  Kapłanów jego przyoblokę zbawieniem, a święci jego weseląc się, radować się będą.

132:17  Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawidowy; tam zgotuję pochodnię pomazańcowi memu.

132:18  Nieprzyjaciół jego przyoblokę wstydem; ale nad nim rozkwitnie się korona jego.