UyCyr - Revelation of John - 18

18:1  Униңдин кейин чоң һоқуқлуқ йәнә бир периштәниң асман­дин чүшүватқанлиғини көрдүм. Йәр йүзи униң парлақ нури билән йоруп кәтти.

18:2  Периштә җараңлиқ аваз билән мундақ вақириди: «Гумран болди, улуқ шәһәр Бабил гумран болди! Әнди у җинларниң макани, Һәр хил яман роһларниң угиси, Һәр хил иплас вә жиркиничлик қушларниң угисидур.

18:3  Чүнки ичишти һәр қайси хәлиқләр, Униң әхлақсизлиғиниң күчлүк шаравидин. Җинсий әхлақсизлиқ қилишти дунияниң падишалири униң билән, Бейишти дунияниң содигәрлири. Униң баяшәтчилигиниң көплүгидин».

18:4  Асмандин йәнә бир авазни аңлидим: «У йәрдин чиқиңлар, әй хәлқим! Болмиса шерик болисиләр у шәһәрниң гуналириға. Учрайсиләр униң бешиға чүшидиған балаю-апәтләргә.

18:5  Чүнки пәләккә йәтти униң қатму-қат гуналири, Худаниң ядиға йәтти униң яман қилмишлири.

18:6  Яндуруңлар униң силәргә қилғиниға мувапиқ. Қайтуруңлар униң қилмишлириға қошлап. Сунуңлар икки баравәр толтуруп, Униң шарап бәргән қәдиһини.

18:7  Әйш-ишрәттә һашамәтчилик билән яшиған қандақ, Бериңлар униңға азап вә әләм шундақ. Чүнки махтинидуки у өз көңлидә: ‹ Олтиримән хаништәк тәхттә, Тул әмәсмән. Тутмасмән әсла матәм! ›

18:8  Бу сәвәвидин Униң бешиға келидиған балаю-апәт, Йәни өлүм, ачарчилиқ вә матәм, Келиду һаман бир күн ичидила. Өртилиду у от ичидә. Чүнки сорақ қилиду уни Қудрәтлик Пәрвәрдигар Худа!»

18:9  Униң билән җинсий әхлақсизлиқ қилған вә әйш-ишрәттә яшиған дунияниң падишалири уни өртигән отниң ис-түтәклирини көргәндә, униң һалиға ечинип жиға-зар қилишиду.

18:10  Униң тартиватқан азави­дин қорқуп, жирақта туруп дәйдуки: «Исит! Исит! Улуқ шәһәр! Аһ Бабил, күчлүк шәһәр! Тартилдиң җазаға, бир саат ичидила».

18:11  Дуниядики содигәрләрму униң һалиға ечинип жиға-зар қилишиду. Чүнки әнди уларниң маллирини,

18:12  йәни алтун-күмүч, қиммәт баһалиқ таш, үнчә-мәрвайит, есил кәндир рәхт, сөсүн товар-дурдун, ипәк, тоқ қизил рәңлик гәзмал, һәр түрлүк хушбой яғачлар, пил чиши, әң есил яғач, мис, төмүр вә мәрмәрләрдин ишләнгән хилму-хил буюмлар,

18:13  шуниңдәк гүлдарчин, дора-дәрмәк, исриқ, мурмәкки, мәстәк, шарап, зәйтун йеғи, ақ ун, буғдай, кала, қой, ат, һарву вә қуллирини, йәни адәмлирини сетивалидиған киши йоқтур.

18:14  Бу содигәрләр Бабилға: «Сән мәстанә болған есил нәрсиләр сәндин кәтти; Пүтүн есил мал-дуниялириң ғайип болди. Сән уларни әнди тапалмассән», дәйду.

18:15  Бабилда бу малларни сетип бейиған содигәрләр шәһәрниң тартиват­қан азап-оқубәтлиридин қорқуп, жирақта туруп, униң һалиға ечинип жиға-зар қилишип дейишидуки:

18:16  «Исит, исит улуқ шәһәр! Оралған едиң есил кәндир рәхтләргә, сөсүн вә тоқ қизил рәңлик гәзмалларға, Безәлгән едиң алтун, қиммәт баһалиқ таш вә үнчә-мәрвайитларға!

18:17  Бәрбат болдуң шунчә улуқ байлиқлар билән бир саат ичидила». Барлиқ кемә башлиқлири, кемидики йолувчилар, кемичиләр вә деңиз­ға тайинип җан бақидиғанларниң һәммиси жирақта туруп:

18:18  уни өртигән отниң ис-түтәклирини көрүп: «Бу улуқ шәһәрниң йәнә бир тәңдиши бармиду?» дәп пәрият қилишиду.

18:19  Улар башлириға топа төкүшүп, матәм тутуп, һәсрәт билән үн селип мундақ дәп жиғлишиду: «Исит! Исит! Улуқ шәһәр! Бейиған еди униң байлиғидин деңизда кемиси барлар, Һалбуки, вәйран болди шәһәр бир саат ичидила!»

18:20  «Әй асман, әй Худаниң муқәддәс хәлқи, әлчиләр вә пәйғәмбәрләр! Хуш болуңлар униң бешиға кәлгәнләрдин! Чүнки җазалап Худа уни, Елип бәрди силәрниң дәрдиңларни».

18:21  Андин күчлүк бир периштә түгмән тешиға охшаш йоған бир ташни көтирип, деңизға ташлап мундақ деди: «Ташлиниду мана шундақ шиддәт билән улуқ шәһәр Бабил, Көрүнмәйду қайта.

18:22  Әнди аңланмайду авази униңда, Чилтарчиниң, нахшичиниң, канайчиниң, сүнәйчиниң. Әнди тепилмайду униңда һеч қандақ қол һүнәрвән. Әнди аңланмайду авази түгмәнчиниң.

18:23  Әнди парлимайду чирақ йоруғи униңда, Аңланмайду муңдишиши йеңи әр-хотунларниң. Дунияниң әң мәртивилик кишилири еди униң содигәрлири, Азди сехри билән пүтүн хәлқи аләм.

18:24  Төкүлди бу шәһәрдә қанлири, Пәйғәмбәрләр, Худаниң муқәддәс хәлқи, йәр йүзидә қирғин болғанларниң».