Vulgate - Tobit - 2

2:1  post haec vero cum esset dies festus Domini et factum esset prandium bonum in domo Tobis

2:2  dixit filio suo vade et adduc aliquos ex tribu nostra timentes Deum et epulentur nobiscum

2:3  cumque abisset reversus nuntiat unum ex filiis Israhel iugulatum iacere in platea statimque exiliens de accubitu suo relinquens prandium ieiunus pervenit ad corpus

2:4  tollensque illud portavit ad domum suam occulte ut dum sol occubuisset caute sepeliret eum

2:5  cumque occultasset corpus manducavit panem cum luctu et tremore

2:6  memorans illum sermonem quem dixit Dominus per Amos prophetam dies festi vestri convertentur in lamentationem et luctum

2:7  cum vero sol occubuisset abiit et sepelevit eum

2:8  arguebant autem illum omnes proximi sui dicentes iam huius rei causa interfici iussus es et vix effugisti mortis imperium et iterum sepelis mortuos

2:9  sed Tobias plus timens Deum quam regem rapiebat corpora occisorum et occultabat in domo sua et mediis noctibus sepeliebat ea

2:10  contigit autem ut quadam die fatigatus a sepultura veniens domum iactasset se iuxta parietem et obdormisset

2:11  ex nido hirundinum dormienti illi calida stercora insiderent super oculos eius fieretque caecus

2:12  hanc autem temptationem ideo permisit Dominus evenire illi ut posteris daretur exemplum patientiae eius sicut et sancti Iob

2:13  nam cum ab infantia sua semper Deum timuerit et mandata eius custodierit non est contristatus contra Deum quod plaga caecitatis evenerit ei

2:14  sed inmobilis in Dei timore permansit agens gratias Deo omnibus diebus vitae suae

2:15  nam sicut beato Iob insultabant reges ita isti parentes et cognati eius et inridebant vitam eius dicentes

2:16  ubi est spes tua pro qua elemosynas et sepulturas faciebas

2:17  Tobias vero increpabat eos dicens nolite ita loqui

2:18  quoniam filii sanctorum sumus et vitam illam expectamus quam Deus daturus est his qui fidem suam numquam mutant ab eo

2:19  Anna vero uxor eius ibat ad textrinum opus cotidie et de labore manuum suarum victum quem consequi poterat deferebat

2:20  unde factum est ut hedum caprarum accipiens detulisset domi

2:21  cuius cum vocem balantis vir eius audisset dixit videte ne forte furtivus sit reddite eum dominis suis quia non licet nobis ex furto aliquid aut edere aut contingere

2:22  ad haec uxor eius irata respondit manifeste vana facta est spes tua et elemosynae tuae modo paruerunt

2:23  atque his et aliis huiusmodi verbis exprobrabat ei