VulgSistine - Wisdom - 8

8:1  Attingit ergo a fine usque ad finem fortiter, et disponit omnia suaviter.

8:2  Hanc amavi, et exquisivi a iuventute mea, et quaesivi sponsam mihi eam assumere, et amator factus sum formae illius.

8:3  Generositatem illius glorificat, contubernium habens Dei: sed et omnium Dominus dilexit illam.

8:4  doctrix enim est disciplinae Dei, et electrix operum illius.

8:5  Et si divitiae appetuntur in vita, quid sapientia locupletius, quae operatur omnia?

8:6  Si autem sensus operatur: quis horum, quae sunt, magis quam illa est artifex?

8:7  Et si iustitiam quis diligit: labores huius magnas habent virtutes: sobrietatem enim, et prudentiam docet, et iustitiam, et virtutem, quibus utilius nihil est in vita hominibus.

8:8  Et si multitudinem scientiae desiderat quis, scit praeterita, et de futuris aestimat: scit versutias sermonum, et dissolutiones argumentorum: signa et monstra scit antequam fiant, et eventus temporum et saeculorum.

8:9  Proposui ergo hanc adducere mihi ad convivendum: sciens quoniam mecum communicabit de bonis, et erit allocutio cogitationis et taedii mei.

8:10  Habebo propter hanc claritatem ad turbas, et honorem apud seniores iuvenis:

8:11  et acutus inveniar in iudicio, et in conspectu potentium admirabilis ero, et facies principum mirabuntur me:

8:12  tacente me sustinebunt, et loquentem me respicient, et sermocinante me plura, manus ori suo imponent.

8:13  Praeterea habebo per hanc immortalitatem: et memoriam aeternam his, qui post me futuri sunt, relinquam.

8:14  Disponam populos: et nationes mihi erunt subditae.

8:15  Timebunt me audientes reges horrendi: in multitudine videbor bonus, et in bello fortis.

8:16  Intrans in domum meam, conquiescam cum illa: non enim habet amaritudinem conversatio illius, nec taedium convictus illius, sed laetitiam et gaudium.

8:17  Haec cogitans apud me, et commemorans in corde meo: quoniam immortalitas est in cogitatione sapientiae,

8:18  et in amicitia illius delectatio bona, et in operibus manuum illius honestas sine defectione, et in certamine loquelae illius sapientia, et praeclaritas in communicatione sermonum ipsius: circuibam quaerens, ut mihi illam assumerem.

8:19  Puer autem eram ingeniosus, et sortitus sum animam bonam.

8:20  Et cum essem magis bonus, veni ad corpus incoinquinatum.

8:21  Et ut scivi quoniam aliter non possem esse continens, nisi Deus det, et hoc ipsum erat sapientia, scire cuius esset hoc donum: adii Dominum, et deprecatus sum illum, et dixi ex totis praecordiis meis.