VulgSistine - Wisdom - 5

5:1  Tunc stabunt iusti in magna constantia adversus eos, qui se angustiaverunt, et qui abstulerunt labores eorum.

5:2  Videntes turbabuntur timore horribili, et mirabuntur in subitatione insperatae salutis,

5:3  gementes prae angustia spiritus, et dicentes intra se, poenitentiam agentes, et prae angustia spiritus gementes. Hi sunt, quos habuimus aliquando in derisum, et in similitudinem improperii.

5:4  Nos insensati vitam illorum aestimabamus insaniam, et finem illorum sine honore:

5:5  ecce quomodo computati sunt inter filios Dei, et inter sanctos sors illorum est.

5:6  Ergo erravimus a via veritatis, et iustitiae lumen non luxit nobis, et Sol intelligentiae non est ortus nobis.

5:7  Lassati sumus in via iniquitatis et perditionis, et ambulavimus vias difficiles, viam autem Domini ignoravimus.

5:8  Quid nobis profuit superbia? aut divitiarum iactantia quid contulit nobis?

5:9  Transierunt omnia illa tamquam umbra, et tamquam nuncius percurrens,

5:10  et tamquam navis, quae pertransit fluctuantem aquam: cuius, cum praeterierit, non est vestigium invenire, neque semitam carinae illius in fluctibus:

5:11  aut tamquam avis, quae transvolat in aere, cuius nullum invenitur argumentum itineris, sed tantum sonitus alarum verberans levem ventum: et scindens per vim itineris aerem: commotis alis transvolavit, et post hoc nullum signum invenitur itineris illius:

5:12  aut tamquam sagitta emissa in locum destinatum, divisus aer continuo in se reclusus est, ut ignoretur transitus illius:

5:13  sic et nos nati continuo desivimus esse: et virtutis quidem nullum signum valuimus ostendere: in malignitate autem nostra consumpti sumus.

5:14  Talia dixerunt in inferno hi, qui peccaverunt:

5:15  quoniam spes impii tamquam lanugo est, quae a vento tollitur: et tamquam spuma gracilis, quae a procella dispergitur: et tamquam fumus, qui a vento diffusus est: et tamquam memoria hospitis unius diei praetereuntis.

5:16  Iusti autem in perpetuum vivent, et apud Dominum est merces eorum, et cogitatio illorum apud Altissimum.

5:17  Ideo accipient regnum decoris, et diadema speciei de manu Domini: quoniam dextera sua teget eos, et brachio sancto suo defendet illos.

5:18  Accipiet armaturam zelus illius, et armabit creaturam ad ultionem inimicorum.

5:19  Induet pro thorace iustitiam, et accipiet pro galea iudicium certum.

5:20  sumet scutum inexpugnabile aequitatem:

5:21  acuet autem diram iram in lanceam, et pugnabit cum illo orbis terrarum contra insensatos.

5:22  Ibunt directe emissiones fulgurum, et tamquam a bene curvato arcu nubium exterminabuntur, et ad certum locum insilient.

5:23  Et a petrosa ira plene mittentur grandines, excandescet in illos aqua maris, et flumina concurrent duriter.

5:24  Contra illos stabit spiritus virtutis, et tamquam turbo venti dividet illos: et ad eremum perducet omnem terram iniquitas illorum, et malignitas evertet sedes potentium.