PolUGdanska - Job - 32

32:1  A gdy ci trzej mężczyźni przestali odpowiadać Hiobowi, ponieważ był sprawiedliwy we własnych oczach;

32:2  Wtedy zapłonął gniewem Elihu, syn Barakeela, Buzyta, z rodu Ram; rozgniewał się na Hioba, gdyż usprawiedliwiał siebie bardziej niż Boga.

32:3  Rozpalił się także jego gniew na jego trzech przyjaciół, bo nie znaleźli żadnej odpowiedzi, a jednak potępiali Hioba.

32:4  Elihu czekał, aż Hiob skończy odpowiedź, gdyż oni byli od niego starsi.

32:5  Gdy Elihu zauważył, że w ustach trzech mężczyzn nie ma żadnej odpowiedzi, zapłonął gniewem.

32:6  I Elihu, syn Barakeela, Buzyta, odpowiedział: Ja jestem młody, a wy jesteście starzy, dlatego bałem się i nie śmiałem wyjawić wam swego zdania.

32:7  Myślałem: Niech przemówią dni, a mnogość lat niech uczy mądrości.

32:8  Ale to duch jest w człowieku i tchnienie Wszechmogącego daje rozum.

32:9  Wielcy nie zawsze są mądrzy, a starcy nie zawsze rozumieją sąd.

32:10  Dlatego mówię: Posłuchajcie mnie, ja też wypowiem swoje zdanie.

32:11  Oto czekałem na wasze słowa, przysłuchiwałem się waszym dowodom, gdy przygotowywaliście mowę.

32:12  I przypatrywałem się wam, a oto żaden z was nie przekonał Hioba i nikt nie odpowiedział na jego słowa;

32:13  I nie możecie powiedzieć: Znaleźliśmy mądrość. Sam Bóg go strąca, nie człowiek.

32:14  Nie do mnie skierował swoje słowa, a ja nie odpowiem mu waszymi słowami.

32:15  Zaniepokoili się i już nie odpowiadali; przestali mówić.

32:16  Czekałem, lecz nie mówili, ale stanęli i już nic nie powiedzieli.

32:17  Odpowiem ze swojej strony, wypowiem też swoje zdanie.

32:18  Jestem bowiem pełny słów, mój duch przymusza mnie.

32:19  Oto moje wnętrze jest jak wino, które nie ma ujścia; jak nowe bukłaki zagrożone pęknięciem.

32:20  Będę więc mówić, aby ulżyć sobie; otworzę swoje wargi i odpowiem.

32:21  Nie będę miał względu na nikogo i nikomu nie będę schlebiał.

32:22  Nie umiem bowiem schlebiać, gdyż mój Stwórca wnet by mnie porwał.