VulgConte - Job - 37

37:1  Super hoc expavit cor meum, et emotum est de loco suo.

37:2  Audite auditionem in terrore vocis eius, et sonum de ore illius procedentem.

37:3  Subter omnes cælos ipse considerat, et lumen illius super terminos terræ.

37:4  Post eum rugiet sonitus, tonabit voce magnitudinis suæ, et non investigabitur, cum audita fuerit vox eius.

37:5  Tonabit Deus in voce sua mirabiliter, qui facit magna et inscrutabilia.

37:6  Qui præcipit nivi ut descendat in terram, et hiemis pluviis, et imbri fortitudinis suæ.

37:7  Qui in manu omnium hominum signat, ut noverint singuli opera sua.

37:8  Ingredietur bestia latibulum, et in antro suo morabitur.

37:9  Ab interioribus egredietur tempestas, et ab Arcturo frigus.

37:10  Flante Deo concrescit gelu, et rursum latissimæ funduntur aquæ.

37:11  Frumentum desiderat nubes, et nubes spargunt lumen suum.

37:12  Quæ lustrant per circuitum, quocumque eas voluntas gubernantis duxerit, ad omne quod præceperit illis super faciem orbis terrarum:

37:13  Sive in una tribu, sive in terra sua, sive in quocumque loco misericordiæ suæ eas iusserit inveniri.

37:14  Ausculta hæc Iob: sta, et considera mirabilia Dei.

37:15  Numquid scis quando præceperit Deus pluviis, ut ostenderent lucem nubium eius?

37:16  Numquid nosti semitas nubium magnas, et perfectas scientias?

37:17  Nonne vestimenta tua calida sunt, cum perflata fuerit terra Austro?

37:18  Tu forsitan cum eo fabricatus es cælos, qui solidissimi quasi ære fusi sunt.

37:19  Ostende nobis quid dicamus illi: nos quippe involvimur tenebris.

37:20  Quis narrabit ei quæ loquor? etiam si locutus fuerit homo, devorabitur.

37:21  At nunc non vident lucem: subito aer cogetur in nubes, et ventus transiens fugabit eas.

37:22  Ab Aquilone aurum venit, et ad Deum formidolosa laudatio.

37:23  Digne eum invenire non possumus: magnus fortitudine, et iudicio, et iustitia et enarrari non potest.

37:24  Ideo timebunt eum viri, et non audebunt contemplari omnes, qui sibi videntur esse sapientes.