VulgSistine - Luke - 15

15:1  Erant autem appropinquantes ei publicani, et peccatores ut audirent illum.

15:2  Et murmurabant Pharisaei, et Scribae, dicentes: Quia hic peccatores recipit, et manducat cum illis.

15:3  Et ait ad illos parabolam istam, dicens:

15:4  Quis ex vobis homo, qui habet centum oves: et si perdiderit unam ex illis, nonne dimittit nonagintanovem in deserto, et vadit ad illam, quae perierat, donec inveniat eam?

15:5  Et cum invenerit eam, imponit in humeros suos gaudens:

15:6  et veniens domum convocat amicos, et vicinos, dicens illis: Congratulamini mihi quia inveni ovem meam, quae perierat.

15:7  Dico vobis quod ita gaudium erit in caelo super uno peccatore poenitentiam agente, quam super nonagintanovem iustis, qui non indigent poenitentia.

15:8  Aut quae mulier habens drachmas decem, si perdiderit drachmam unam, nonne accendit lucernam, et evertit domum, et quaerit diligenter, donec inveniat eam?

15:9  Et cum invenerit, convocat amicas, et vicinas, dicens: Congratulamini mihi, quia inveni drachmam, quam perdideram?

15:10  Ita dico vobis, gaudium erit coram angelis Dei super uno peccatore poenitentiam agente.

15:11  Ait autem: Homo quidam habuit duos filios:

15:12  et dixit adolescentior ex illis patri: Pater, da mihi portionem substantiae, quae me contingit. Et divisit illis substantiam.

15:13  Et non post multos dies, congregatis omnibus, adolescentior filius peregre profectus est in regionem longinquam, et ibi dissipavit substantiam suam vivendo luxuriose.

15:14  Et postquam omnia consummasset, facta est fames valida in regione illa, et ipse coepit egere.

15:15  Et abiit, et adhaesit uni civium regionis illius. Et misit illum in villam suam ut pasceret porcos.

15:16  Et cupiebat implere ventrem suum de siliquis, quas porci manducabant: et nemo illi dabat.

15:17  In se autem reversus, dixit: Quanti mercenarii in domo patris mei abundant panibus, ego autem hic fame pereo!

15:18  Surgam, et ibo ad patrem meum, et dicam ei: Pater, peccavi in caelum, et coram te:

15:19  iam non sum dignus vocari filius tuus: fac me sicut unum de mercenariis tuis.

15:20  Et surgens venit ad patrem suum. Cum autem adhuc longe esset, vidit illum pater ipsius, et misericordia motus est, et accurrens cecidit super collum eius, et osculatus est eum.

15:21  Dixitque ei filius: Pater, peccavi in caelum, et coram te, iam non sum dignus vocari filius tuus.

15:22  Dixit autem pater ad servos suos: Cito proferte stolam primam, et induite illum, et date annulum in manum eius, et calceamenta in pedes eius:

15:23  et adducite vitulum saginatum, et occidite, et manducemus, et epulemur:

15:24  quia hic filius meus mortuus erat, et revixit: perierat, et inventus est. Et coeperunt epulari.

15:25  Erat autem filius eius senior in agro: et cum veniret, et appropinquaret domui, audivit symphoniam, et chorum:

15:26  et vocavit unum de servis, et interrogavit quid haec essent.

15:27  Isque dixit illi: Frater tuus venit, et occidit pater tuus vitulum saginatum, quia salvum illum recepit.

15:28  Indignatus est autem, et nolebat introire. Pater ergo illius egressus, coepit rogare illum.

15:29  At ille respondens, dixit patri suo: Ecce tot annis servio tibi, et numquam mandatum tuum praeterivi: et numquam dedisti mihi hoedum ut cum amicis meis epularer:

15:30  sed postquam filius tuus hic, qui devoravit substantiam suam cum meretricibus, venit, occidisti illi vitulum saginatum.

15:31  At ipse dixit illi: Fili, tu semper mecum es, et omnia mea tua sunt:

15:32  epulari autem, et gaudere oportebat, quia frater tuus hic, mortuus erat, et revixit: perierat, et inventus est.