PolUGdanska - Proverbs - 17

17:1  Lepszy jest kęs suchego chleba, a przy tym spokój, niż dom pełen bydła ofiarnego z kłótnią.

17:2  Sługa roztropny będzie panował nad synem, który przynosi hańbę, i wraz z jego braćmi będzie miał udział w dziedzictwie.

17:3  Tygiel dla srebra, piec dla złota, ale serca bada Pan.

17:4  Zły zważa na wargi fałszywe, a kłamca słucha przewrotnego języka.

17:5  Kto naśmiewa się z ubogiego, uwłacza jego Stwórcy, a kto się cieszy z nieszczęścia, nie uniknie kary.

17:6  Koroną starców są synowie synów, a chlubą synów są ich ojcowie.

17:7  Poważna mowa nie przystoi głupiemu, tym mniej kłamliwe usta dostojnikowi.

17:8  Dar jest jak drogocenny kamień w oczach tego, kto go posiada; gdziekolwiek z nim zmierza, ma powodzenie.

17:9  Kto kryje grzech, szuka miłości, a kto wyjawia sprawę, rozdziela przyjaciół.

17:10  Nagana lepiej działa na rozumnego niż sto razów na głupiego.

17:11  Zły szuka jedynie buntu; dlatego zostanie wysłany przeciw niemu okrutny posłaniec.

17:12  Lepiej człowiekowi spotkać się z niedźwiedzicą, której zabrano młode, niż z głupim w jego głupocie.

17:13  Kto odpłaca złem za dobro, temu zło z domu nie ustąpi.

17:14  Kto zaczyna kłótnię, jest jak ten, co puszcza wodę; dlatego zaniechaj sporu, zanim wybuchnie.

17:15  Kto usprawiedliwia niegodziwego i kto potępia sprawiedliwego, obaj budzą odrazę w Panu.

17:16  Na cóż w ręku głupiego pieniądze, by zdobyć mądrość, skoro nie ma rozumu?

17:17  Przyjaciel kocha w każdym czasie, a brat rodzi się w nieszczęściu.

17:18  Nierozumny człowiek daje porękę i ręczy na oczach przyjaciela.

17:19  Kto kocha grzech, kocha spór, a kto podwyższa swoją bramę, szuka zagłady.

17:20  Przewrotny w sercu nie znajduje dobra, a kto ma przewrotny język, wpadnie w zło.

17:21  Kto spłodzi głupca, zrobi to na swój smutek, a ojciec głupiego nie doznaje radości.

17:22  Wesołe serce działa dobrze jak lekarstwo, a przygnębiony duch wysusza kości.

17:23  Niegodziwy bierze dar z zanadrza, aby wypaczać ścieżki sądu.

17:24  Mądrość jest przed obliczem rozumnego, a oczy głupca są aż na krańcu ziemi.

17:25  Głupi syn jest zmartwieniem dla ojca i goryczą dla rodzicielki.

17:26  Zaprawdę to niedobrze wymierzyć karę sprawiedliwemu ani bić władców za prawość.

17:27  Kto ma wiedzę, powściąga swoje słowa, człowiek roztropny jest zacnego ducha.

17:28  Nawet głupi, gdy milczy, uchodzi za mądrego, a kto zamyka swoje wargi – za rozumnego.