WelBeiblNet - Job - 17

17:1  Dw i wedi torri fy nghalon, mae fy nyddiau'n diffodd; dim ond y bedd sydd o'm blaen.

17:2  Mae pawb o'm cwmpas yn gwawdio, mae fy llygaid yn gorfod diodde'u pryfocio.

17:3  Cynnig dy hun yn fechnïydd drosto i! Pwy arall sy'n fodlon gwarantu ar fy rhan?

17:4  Ti wedi dallu'r rhain; dŷn nhw ddim yn deall, felly fyddan nhw ddim yn llwyddo.

17:5  Maen nhw fel dyn yn cynnig gwledd i'w ffrindiau tra mae ei blant ei hun yn llwgu.

17:6  Dw i wedi cael fy ngwneud yn destun sbort i'r bobl; maen nhw'n poeri yn fy wyneb.

17:7  Mae fy llygaid yn pylu oherwydd y gofid, a'm corff i gyd yn ddim ond cysgod.

17:8  Mae pobl dda yn methu credu'r peth, a'r un heb fai yn cael ei gythruddo gan yr annuwiol.

17:9  Mae'r rhai cyfiawn yn cadw eu hunain yn bur, a'r rhai glân eu dwylo yn mynd o nerth i nerth.

17:10  Felly dewch yn eich blaen i ymosod arna i eto! Does dim dyn doeth i'w gael yn eich plith chi!

17:11  Mae fy mywyd ar ben, a'm cynlluniau wedi'u chwalu – pethau oeddwn i wir eisiau eu gwneud.

17:12  Mae'r ffrindiau yma'n dweud fod nos yn ddydd! ‘Mae'n olau!’ medden nhw, a hithau'n hollol dywyll!

17:13  Dw i'n edrych ymlaen at gartrefu yn y bedd, a gwneud fy ngwely yn y tywyllwch;

17:14  Dw i'n dweud wrth y bedd, ‘Fy nhad i wyt ti,’ ac wrth y cynrhon, ‘Fy mam!’, ‘Fy chwaer!’ –

17:15  Felly, ble mae fy ngobaith i? Oes rhywun yn gweld unrhyw obaith i mi?

17:16  Fydd gobaith yn mynd gyda mi drwy giatiau marwolaeth? Fyddwn ni'n mynd i lawr gyda'n gilydd i'r pridd?”