WelBeiblNet - Job - 4

4:1  A dyma Eliffas o Teman yn ymateb:

4:2  “Wnei di faddau i mi os gwna i fentro dweud gair? Mae'n anodd peidio dweud rhywbeth!

4:3  Meddylia gymaint o bobl wnest ti eu dysgu, a'r holl rai gwan wnest ti eu hannog a'u helpu.

4:4  Roedd dy eiriau yn cynnal y rhai oedd yn baglu, ac yn cryfhau'r rhai oedd yn simsanu.

4:5  Ond nawr, mae wedi digwydd i ti, a fedri di ddim godde'r peth; mae drwg wedi dy daro, a dyma ti'n anobeithio!

4:6  Ydy dy grefydd ddim yn dy gynnal? Ydy dy fywyd da ddim yn rhoi gobaith i ti?

4:7  Meddylia am eiliad, gafodd rhywun dieuog ei ddifa erioed? Ble cafodd y rhai sy'n byw'n iawn eu difa'n llwyr?

4:8  Fel yma dw i'n ei gweld hi: y rhai sy'n aredig drygioni ac yn hau helynt sy'n medi cynhaeaf hynny!

4:9  Mae Duw yn chwythu arnyn nhw, ac maen nhw'n cael eu difa; maen nhw'n diflannu gydag anadl ei ffroenau.

4:10  Maen nhw fel y llew yn rhuo, a'i rai bach yn cwyno, pan mae dannedd y llewod ifanc wedi'u torri.

4:11  Heb ysglyfaeth mae'r llew cryf yn marw, a chenawon y llewes yn mynd ar wasgar.

4:12  Ces neges yn dawel o'r dirgel, dim ond sibrydiad bach a glywais.

4:13  Yng nghanol breuddwydion dryslyd y nos, pan mae pobl yn cysgu'n drwm.

4:14  Rôn i wedi dychryn, ac yn crynu trwof; roedd fel ias drwy fy esgyrn i gyd!

4:15  Teimlais awel yn pasio heibio i'm hwyneb, a gwnaeth i flew fy nghorff sefyll.

4:16  Roedd siâp rhywun yn sefyll o'm blaen, ond doeddwn i ddim yn ei nabod. Tawelwch, ac yna clywais ei lais yn sibrwd:

4:17  ‘Ydy person dynol yn fwy cyfiawn na Duw? Ydy pobl yn fwy pur na'r Un wnaeth nhw?

4:18  Os ydy Duw ddim yn trystio ei weision, ac yn cyhuddo'i angylion o fod yn ffôl,

4:19  pa obaith sydd i'r rhai sy'n byw mewn corff o bridd, ac yn tarddu o'r llwch – y rhai y gellir eu gwasgu fel gwyfyn!

4:20  Gallan nhw gael eu sathru'n farw, unrhyw bryd rhwng gwawr a machlud, a'u difa'n llwyr am byth, heb neb yn cymryd sylw.

4:21  Mae rhaffau eu pebyll daearol yn cael eu codi, ac maen nhw'n marw mewn anwybodaeth.’