TurNTB - Job - 29

29:1  Eyüp yine anlatmaya başladı:

29:2  “Keşke geçen aylar geri gelseydi, Tanrı'nın beni kolladığı,

29:3  Kandilinin başımın üstünde parladığı, Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,

29:4  Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi, Tanrı'nın çadırımı dostça koruduğu,

29:5  Her Şeye Gücü Yeten'in henüz benimle olduğu, Çocuklarımın çevremde bulunduğu,

29:6  Yollarımın sütle yıkandığı, Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!

29:7  “Kent kapısına gidip Kürsümü meydana koyduğumda,

29:8  Gençler beni görüp gizlenir, Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;

29:9  Önderler konuşmaktan çekinir, Elleriyle ağızlarını kaparlardı;

29:10  Soyluların sesi kesilir, Dilleri damaklarına yapışırdı.

29:11  Beni duyan kutlar, Beni gören överdi;

29:12  Çünkü yardım isteyen yoksulu, Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.

29:13  Ölmekte olanın hayır duasını alır, Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.

29:14  Doğruluğu giysi gibi giyindim, Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.

29:15  Körlere göz, Topallara ayaktım.

29:16  Yoksullara babalık eder, Garibin davasını üstlenirdim.

29:17  Haksızın çenesini kırar, Avını dişlerinin arasından kapardım.

29:18  “ ‘Son soluğumu yuvamda vereceğim’ diye düşünüyordum, ‘Günlerim kum taneleri kadar çok.

29:19  Köküm sulara erişecek, Çiy geceyi dallarımda geçirecek.

29:20  Aldığım övgüler tazelenecek, Elimdeki yay yenilenecek.’

29:21  “İnsanlar beni saygıyla dinler, Öğüdümü sessizce beklerlerdi.

29:22  Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı, Sözlerim üzerlerine damlardı.

29:23  Yağmuru beklercesine beni bekler, Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.

29:24  Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı, Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.

29:25  Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum, Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum, Yaslıları avutan biri gibiydim.