FarTPV - Proverbs - 17

17:1  خوردن نان خشک در آرامش بهتر است از خوردن غذاهای رنگین در خانه‌ای که در آن جنگ و دعوا باشد.

17:2  غلام دانا بر پسر شرور آقای خود تسلّط خواهد یافت و در ارثی که به او می‌رسد، شریک خواهد شد.

17:3  طلا و نقره را آتش آزمایش می‌کند و دل انسان را خدا.

17:4  آدم شریر به سخن شریرانه گوش می‌کند و آدم دروغگو به حرف دروغ.

17:5  مسخره کردن مردم فقیر به معنی مسخره کردن خدایی است که آنها را آفریده است. کسانی‌که از غم و بدبختی دیگران خوشحال می‌شوند، بی‌سزا نخواهند ماند.

17:6  تاج افتخار اشخاص پیر، نوه‌‌های ایشان می‌باشند و تاج افتخار فرزندان، والدین ایشان.

17:7  شخص محترم هرگز دروغ نمی‌گوید و نادان حرف باارزشی برای گفتن ندارد.

17:8  بعضی مردم به این فکر هستند که رشوه معجزه می‌کند و آنها را در هر کاری موفّق می‌سازد.

17:9  کسی‌که عیب‌های دیگران را می‌پوشاند، محبّت ایجاد می‌کند؛ امّا شخصی که افشاگری می‌کند، باعث جدایی دوستان می‌گردد.

17:10  تأثیر یک سرزنش به شخص دانا بیشتر است از اثر صد ضربه شلاّق به آدم احمق.

17:11  مردم بدکار فقط در فکر سرکشی هستند، بنابراین به سختی مجازات خواهند شد.

17:12  روبه‌رو شدن با ماده خرسی که توله‌هایش را از او گرفته‌اند بهتر است از روبه‌رو شدن با شخص نادانی که گرفتار حماقت شده است.

17:13  اگر خوبی را با بدی تلافی کنی، بلا از خانه‌ات دور نخواهد شد.

17:14  شروع کردن دعوا مانند ایجاد رخنه در سدّ آب است. به جر و بحث خاتمه بده پیش از آن که به دعوا بیانجامد.

17:15  خداوند از کسانی‌که بی‌گناه را محکوم و گناهکار را تبرئه می‌کنند، متنفّر است.

17:16  صرف پول برای آموزش شخص احمق بی‌فایده است، زیرا او طالب حکمت نیست.

17:17  دوست واقعی در هر موقعیّتی محبّت می‌کند و خویشاوند برای کمک در هنگام سختی، متولّد شده است.

17:18  تنها شخص نادان است که ضامن شخص دیگری می‌شود.

17:19  شخص ستیزه‌جو گناه را دوست دارد و آدم بلند پرواز خرابی به بار می‌آورد.

17:20  شخص بداندیش کامیاب نخواهد شد و آدم فریبکار به بلا گرفتار خواهد شد.

17:21  فرزند احمق مایهٔ غم و غصّهٔ والدین خود می‌باشد.

17:22  شادمانی مانند دارو شفابخش است، امّا روح پژمرده انسان را بیمار می‌کند.

17:23  آدم بدکار، پنهانی رشوه می‌گیرد و مانع اجرای عدالت می‌شود.

17:24  هدف مردم عاقل تحصیل حکمت است، امّا شخص نادان در زندگی هیچ هدفی ندارد.

17:25  فرزند احمق مایهٔ غم و اندوه پدر و تلخکامی مادر است.

17:26  مجازات کردن اشخاص بی‌گناه و تنبیه مردم نجیب به‌خاطر صداقت ایشان کار درستی نیست.

17:27  شخص دانا کم حرف می‌زند و آدم عاقل آرام و صبور است.

17:28  اگر شخص احمق خاموش باشد و حرف نزند، او را دانا می‌شمارند.