Bela - Psalms - 49

49:1  Бог над багамі, Гасподзь, прамовіў, і заклікае зямлю, ад усходу сонца да захаду.

49:2  Зь Сіёна, які ёсьць карона красы, зьяўляецца Бог,

49:3  ідзе Бог наш — і не маўчыць: перад ім вагонь пажыральны, а вакол Яго моцная бура.

49:4  Ён заклікае нябёсы згары, і зямлю — народ Свой судзіць:

49:5  "зьбярэце Мне пабожных Маіх, што пры ахвяры склалі са мной запавет".

49:6  І абвесьцяць нябёсы праўду Ягоную; бо судзьдзя гэты — Бог.

49:7  Слухай, народзе Мой, буду Я прамаўляць, Ізраіле! буду Я сьведчыць супроць цябе: Я — Бог, твой Бог.

49:8  Не за ахвяры твае Я дакарацьму цябе; цэласпаленьні твае заўжды прада Мною,

49:9  не вазьму цяляці з дома твайго, ні казлоў з кашараў тваіх;

49:10  бо Мае ўсе зьвяры ў лесе, і быдла на тысячы гор,

49:11  ведаю ўсё птаства ў гарах і зьвер польны прада Мною.

49:12  Калі б Я быў галодны, дык не сказаў бы табе; бо Мой сусьвет і ўсё, што яго напаўняе.

49:13  Ці ем Я валовае мяса, і ці п'ю Я казьліную кроў?

49:14  Прынясі Богу ў ахвяру падзяку, і выконвай твае абяцаньні Ўсявышняму,

49:15  і пакліч Мяне ў дзень смутку; Я ўратую цябе, і ты ўславіш Мяне.

49:16  А грэшніку кажа Бог: чаго прапаведуеш ты ўстанаўленьні Мае і бярэш Мой запавет у вусны твае,

49:17  а сам ненавідзіш Маё настаўленьне, і словы Мае за сябе адкідаеш?

49:18  Калі бачыш ты злодзея, лагодзішся зь ім, і зь пералюбцамі стасункуешся,

49:19  вусны твае пускаеш на слова ліхое і язык твой хітрыну пляце;

49:20  сядзіш і на брата твайго намаўляеш, на сына маці тваёй паклёпы пускаеш;

49:21  ты гэта рабіў, і Я маўчаў; ты падумаў, што Я такі самы, як ты. Выкрыю цябе, і пакажу вачам тваім грахі твае.

49:22  Зразумейце гэта вы, хто забывае Бога, каб Я не забраў вас, бо ня будзе каму ратаваць.

49:23  Хто ў ахвяру падзяку прыносіць, той шануе Мяне, і хто на дарогі свае зважае, таму пакажу Я Божы ратунак!