Bela - Psalms - 21

21:1  Кіроўцу хору. На золку. Псальма Давідава.

21:2  Божа мой! Божа мой! нашто Ты пакінуў мяне? Далёкія словы крыку майго ад ратунку майго.

21:3  Божа мой! я клічу ўдзень — і Ты не аказваешся, уначы — і няма мне супакаеньня.

21:4  Але Ты, Сьвяты, жывеш сярод пахвалаў Ізраіля.

21:5  На Цябе спадзяваліся нашы бацькі; спадзяваліся, і Ты вызваляў іх,

21:6  да Цябе заклікалі яны, і былі ратаваныя; на Цябе спадзяваліся, і ня былі пасаромленыя.

21:7  А я чарвяк, а не чалавек, зьнявага ў людзей і пагарда ў народзе.

21:8  Усе, хто бачыць мяне, клянуць мяне; кажуць вуснамі, галавою ківаюць:

21:9  "ён спадзяваўся на Госпада; хай вызваліць яго, хай уратуе, калі ён даспадобы Яму".

21:10  Але Ты вывеў мяне з улоньня матчынага ; уклаў у мяне надзею каля грудзей маці маёй.

21:11  Табе я даручаны ад нараджэньня; ад улоньня маці маёй Ты — мой Бог.

21:12  Не адыходзь ад мяне, бо блізіцца скруха, а памочніка няма.

21:13  Многа цялят абступілі мяне, тлустыя Васанскія акружылі мяне;

21:14  разьзявілі пашчу сваю на мяне, як леў, які прагне здабычы і рыкае.

21:15  Я разьліўся, нібы вада; усе косткі мае рассыпаліся; сэрца маё, быццам воск, зрабілася, растала ў нутрыне маёй.

21:16  Моц мая высахла, як чарапок; язык мой прыліп да гартані маёй, і Ты зьвёў мяне ў пыл сьмяротны.

21:17  Бо сабакі мяне атачылі, хэўра злыдняў мяне абступіла, прабілі рукі мае і ногі мае;

21:18  можна было палічыць усе косткі мае, а яны дзівяцца, робяць зь мяне відовішча,

21:19  дзеляць рызы мае між сабою; і за адзежу маю кідаюць жэрабя.

21:20  Але Ты, Госпадзе, не адыходзь ад мяне; сіла мая! пасьпяшайся мне на дапамогу;

21:21  душу маю аслані ад меча і ад сабак самотную маю;

21:22  уратуй мяне ад ільвінае пашчы і ад рагоў аднарогаў, пачуўшы, выратуй мяне.

21:23  Буду абвяшчаць імя Тваё братам маім, славіць буду Цябе на сходзе.

21:24  Вы, што баіцеся Госпада! Усхвалеце Яго. Увесь род Якаваў! праславі Яго. Хай баіцца Яго ўвесь род Ізраілеў!

21:25  Бо Ён не пагрэбаваў скрухаю спрагненага і не адцураўся яе, і ня ўхіліў ад яго аблічча Свайго, а пачуў яго, калі той паклікаў Яго.

21:26  Табе хвала мая на сходзе вялікім; спраўджу свае абяцаньні перад тымі, хто баіцца Яго.

21:27  Хай ядуць бедныя і насычаюцца; хай уславяць Госпада тыя, што шукаюць Яго; хай жывуць сэрцы вашыя векапомна!

21:28  Схамянуцца і да Госпада вернуцца ўсе канцы зямлі, і схіляцца прад Табою ўсе плямёны язычнікаў,

21:29  бо Гасподняе ёсьць царства, і Ён — Уладар над народамі.

21:30  Будуць есьці і пакланяцца ўсе сытыя на зямлі; схіляцца прад Ім усе, што сыходзяць у тло і ня могуць захаваць жыцьця свайго.

21:31  І нашчадкі служыцьмуць Яму, і будуць звацца Гасподнімі вечна,

21:32  прыйдуць і абвяшчацьмуць праўду Ягоную людзям, якія народзяцца, якіх стварыў Гасподзь.