Bela - Psalms - 77

77:1  Слухай, народзе мой, закону майго, прыхілеце вуха вашае да словаў з вуснаў маіх.

77:2  Разамкну мае вусны ў прытчы і вымаўлю старадаўнія прыпавесьці.

77:3  Што чулі мы і даведаліся і бацькі нашы нам пераказалі,

77:4  не схаваем ад дзяцей іхніх, і абвесьцім роду будучаму славу Госпада, і сілу Ягоную, і цуды Ягоныя, што Ён утварыў.

77:5  Ён устанавіў засьведчаньне ў Якаве і паклаў закон у Ізраілі, які наказаў бацькам нашым абвяшчаць дзецям іхнім,

77:6  каб ведаў будучы род, дзеці, якія народзяцца, і каб яны ў свой час абвяшчалі дзецям сваім,

77:7  класьці на Бога надзею сваю, і не забываць дзеяў Божых, і захоўваць наказы Ягоныя,

77:8  і ня быць падобным да бацькоў іхніх, роду ўпарцістага і мяцежнага, сэрцам неўладкаванага і нявернага Богу духам сваім.

77:9  Сыны Яфрэмавыя, узброеныя, лучнікі, павярнулі назад у дзень бітвы:

77:10  яны не захавалі запавету Божага і адмовіліся хадзіць у законе Ягоным:

77:11  забылі дзеі Ягоныя і цуды, якія Ён нам паказаў.

77:12  Ён перад вачыма бацькоў іхніх тварыў цуды ў зямлі Егіпецкай, на полі Цаан.

77:13  Падзяліў мора і правёў іх празь яго, і паставіў воды сьцяною;

77:14  і ўдзень вёў іх вобмацкам, а ўначы сьвятлом вагню;

77:15  расьсек камень у пустыні, і напаіў іх, як зь вялікае бездані;

77:16  са скалы вывеў патокі, і пацяклі воды, як рэкі.

77:17  Але яны ўсё грашылі прад Ім і раздражнялі ў сявышнага ў пустыні:

77:18  спакушалі Бога ў сэрцы сваім, патрабавалі ежы па душы сваёй,

77:19  і казалі супраць Бога, і сказалі: "ці можа Бог згатаваць трапезу ў пустыні?"

77:20  Вось, Ён ударыў па камені, і пацяклі воды, і паліліся ручаіны. "Ці можа Ён даць і хлеб, ці можа гатаваць мяса народу Свайму?"

77:21  Гасподзь пачуў, і ўспалымніўся гневам, і вагонь загарэўся на Якава, і гнеў падняўся супроць Ізраіля,

77:22  за тое, што ня верылі ў Бога і не спадзяваліся на ратаваньне Ягонае.

77:23  Ён загадаў аблокам угары, і адчыніў дзьверы неба,

77:24  і пусьціў, быццам дождж, на іх манну ў ежу, і хлеб нябесны ім даў.

77:25  Хлеб анёльскі еў чалавек, паслаў Ён ім ежы ўдосыць.

77:26  Ён падняў на небе вецер усходні, і навёў паўднёвы сілаю Сваёю

77:27  і, як пыл, паслаў на іх мяса дажджом, і, як пясок марскі, птушак крылатых;

77:28  і кінуў іх сярод табара іхняга, каля жытлішчаў іхніх,

77:29  і яны елі і наеліся; і даў ім, чаго яны зажадалі.

77:30  Але яшчэ не прайшло хаценьне іхняе, яшчэ ежа была ў вуснах у іх,

77:31  гнеў Божы прыйшоў на іх, забіў тлустых іхніх, і юнакоў Ізраілевых паваліў.

77:32  Пры ўсім гэтым яны ўсё ж грашылі далей, і ня верылі ў цуды Ягоныя.

77:33  І загубіў дні іхнія ў марнасьці і гады іхнія ў страху.

77:34  Калі Ён забіваў іх, яны шукалі Яго, і вярталіся, і з раніцы шукалі Бога,

77:35  і прыгадвалі, што Бог — іхняе прыстанішча і Бог Усявышні — Збаўца іхні,

77:36  і вуснамі сваімі лісьлівілі Яму, і языком сваім хлусілі прад Ім;

77:37  а сэрца іхняе нямоцна стаяла прад Ім, і ня былі яны верныя запавету Ягонаму.

77:38  Але Ён, Міласэрны, дараваў грэх і ня зьнішчаў іх; шматкроць адводзіў гнеў Свой і ня ятрыў лютасьці Сваёй.

77:39  Ён памятаў, што яны — цялесныя, дыханьне, якое выходзіць і ня вяртаецца.

77:40  Колькі разоў яны раздражнялі Яго ў пустыні і гневалі Яго ў краі неабжытым!

77:41  І зноў спакушалі Бога, і зьневажалі Сьвятога Ізраілевага,

77:42  не памяталі рукі Ягонай, дня, калі выбавіў іх ад прыгнёту,

77:43  калі аказаў у Егіпце азнакі Свае і цуды Свае на полі Цаан.

77:44  і ператварыў рэкі іхнія і патокі іхнія ў кроў, каб яны піць не маглі;

77:45  паслаў на іх заедзь, каб джаліла іх, і жаб, каб губілі іх;

77:46  парасьліну зямную іхнюю аддаў вусеням і працу іхнюю — саранчы;

77:47  вінаград іхні пабіў градам і шаўкоўніцы іхнія аддаў сьцюжы;

77:48  быдла іхняе аддаў граду і статкі іхнія — маланкам;

77:49  паслаў на іх полымя гневу Свайго, і абурэньне, і лютасьць і беды, пасольства ліхіх анёлаў;

77:50  Ён дарогу выпрастаў гневу Свайму, не ахоўваў іхніх душаў ад сьмерці, і быдла іхняе аддаў пошасьці;

77:51  пабіў кожнага першынца ў Егіпце, пачаткі сілаў у намётах Хамавых;

77:52  і павёў народ Свой, як авечак, пустыняю;

77:53  вёў іх бясьпечна, і яны не баяліся, а ворагаў іхніх пакрыла мора;

77:54  і прывёў іх у зямлю сьвятую Сваю, на гару гэтую, якую правіца Ягоная набыла.

77:55  Прагнаў ад аблічча іхняга народы, і зямлю іхнюю разьдзяліў у спадчыну ім, і плямёны Ізраілевыя пасяліў у намётах іхніх.

77:56  Але яны яшчэ спакушалі і засмучалі Бога Ўсявышняга, і пастановаў Ягоных ня трымаліся;

77:57  адступалі і здраджвалі, як бацькі іхнія; вярталіся назад, як падманлівы лук;

77:58  засмучалі Яго курганамі сваімі, ды ідаламі сваімі абуджалі зайздрасьць Ягоную.

77:59  Пачуў Бог, і ўспалымніўся гневам, і моцна абурыўся супроць Ізраіля;

77:60  пакінуў селішча ў Сіломе, скінію, у якой жыў Ён сярод людзей;

77:61  і аддаў у няволю Ён моцнасьць Сваю і славу Сваю ў рукі ворага;

77:62  і аддаў Ён мечу народ Свой, і прагневаўся на спадчыну Сваю.

77:63  Хлопцаў ягоных пажыраў вагонь, і дзяўчатам ягоным не сьпявалі шлюбных песьняў;

77:64  сьвятары ягоныя падалі ад меча, і ўдовы ягоныя ня плакалі.

77:65  Але быццам ад сну, абудзіўся Гасподзь, быццам волат, віном пераможаны,

77:66  і ўдарыў ворагам ягоным у тыл, і пасароміў іх навекі,

77:67  і адкінуў палатку Язэпаву, і роду Яфрэмавага не абраў.

77:68  а выбраў калена Юдава, гару Сіён, якую палюбіў,

77:69  і зладзіў, як неба, сьвятыню Сваю, і, як зямлю, угрунтаваў яе навечна,

77:70  і выбраў Давіда, раба Свайго, і ўзяў яго ад кашараў,

77:71  і ад даяроў прывёў яго пасьвіць народ свой, Якаваў, і спадчыну Сваю — Ізраіля.

77:72  І ён пасьвіў іх у чысьціні сэрца свайго, і рукамі мудрымі вадзіў іх.