Esperanto - Psalms - 49

49:1  Aŭskultu ĉi tion, ĉiuj popoloj; Atentu, ĉiuj loĝantoj de la mondo,

49:2  Kaj altrangulo kaj malaltrangulo, Riĉulo kaj malriĉulo kune.

49:3  Mia buŝo diros saĝaĵon, Kaj la penso de mia koro prudentaĵon.

49:4  Mi klinos mian orelon al sentenco; Sur harpo mi esprimos mian enigmon.

49:5  Kial mi devus timi en tagoj de malbono, Kiam min ĉirkaŭas la malboneco de miaj persekutantoj,

49:6  Kiuj fidas sian potencon Kaj fanfaronas per sia granda riĉeco?

49:7  Fraton tute ne liberigos homo, Nek donos al Dio elaĉeton por li

49:8  (Multekosta estus la elaĉeto de ilia animo, Kaj neniam tio estos),

49:9  Ke li restu viva eterne, Ke li ne vidu la tombon.

49:10  Oni ja vidas, ke saĝuloj mortas, Kaj ankaŭ malsaĝulo kaj sensciulo pereas Kaj lasas al aliaj sian havon.

49:11  Ilia deziro estas, ke iliaj domoj ekzistu por ĉiam, Kaj iliaj loĝejoj de generacio al generacio; Ili nomas siajn bienojn laŭ siaj nomoj.

49:12  Sed homo ne restas longe en honoro; Li egaliĝas al bruto buĉota.

49:13  Tia estas ilia vojo, ilia espero, Kaj iliaj posteuloj aprobas ilian opinion. Sela.

49:14  Kiel ŝafoj ili estos metataj en Ŝeolon; La morto ilin paŝtos; Kaj matene virtuloj ilin ekposedos, Kaj ilia bildo pereos en Ŝeol, perdinte loĝejon.

49:15  Sed Dio liberigos mian animon el la mano de Ŝeol, Ĉar Li prenos min. Sela.

49:16  Ne timu, kiam homo riĉiĝas, Kiam grandiĝas la gloro de lia domo.

49:17  Ĉar mortante li nenion prenos; Ne iros post li malsupren lia honoro.

49:18  Ĉar kvankam li ĝuigas sian animon dum sia vivado, Kaj oni vin laŭdas por tio, ke vi faras al vi bone,

49:19  Tamen li iros al la generacio de siaj patroj, Kiuj neniam vidos lumon.

49:20  Homo, kiu estas en honoro, sed ne havas prudenton, Estas egala al bruto buĉota.