Bela - Psalms - 73

73:1  Навошта, Божа, назаўсёды Ты нас адкінуў? распаліўся Твой гнеў на авечак пашаў Тваіх?

73:2  Успомні пра збор Твой, які Ты прыдбаў здавён, пра племя спадчыны Тваёй, якое Ты адкупіў, — пра гэту гару Сіён, на якой Ты пасяліўся.

73:3  Падымі Твае ногі да вечных руінаў: усё вораг разбурыў у сьвятыні.

73:4  Рыкаюць ворагі Твае сярод сходаў Тваіх, паставілі знакі свае замест нашых азнакаў;

73:5  выдавалі сябе падобнымі на таго, хто падымаў сякеру на перавітае вецьце дрэва;

73:6  і сёньня ўсе рэзьбы ў ім адным разам разьбілі яны сякерамі і бярдышамі;

73:7  сьвятыню Тваю на вагонь аддалі, сялібу Твайго імя дашчэнту заплямілі;

73:8  сказалі ў сэрцы сваім: "зруйнуем іх зусім!" — і спалілі ўсе мясьціны Божых сходаў на зямлі.

73:9  Азнакаў нашых мы ня бачым, няма больш прарока, і няма з намі таго, хто ведаў бы, дакуль гэта будзе .

73:10  Дакуль, Божа, вораг зьдзек чыніць будзе? ці вечна будзе агуднік імя Тваё ганіць?

73:11  Навошта ўхіляеш руку Тваю і правіцу Тваю? Зь сярэдзіны ўлоньня Твайго іх панішчы.

73:12  Божа, Цару мой адвеку, Ты чыніш ратаваньне пасярод зямлі!

73:13  Ты разьдзяліў сілаю Тваёю мора, Ты патрушчыў галовы зьмеям на водах;

73:14  Ты струшчыў галаву левіяфану, аддаў яго на ежу народу ў пустыні.

73:15  Ты выкрасаў паток і крыніцу, Ты высушыў рэкі вялікія.

73:16  Твой дзень і Твая ноч; падрыхтаваў Ты сьвяцілы і сонца;

73:17  Ты правёў усе межы зямлі, лета і зіму Ты ўтварыў.

73:18  Прыгадай жа: вораг Госпада зьневажае, і неразумныя людзі ганяць імя Тваё.

73:19  Не аддай зьвярам душы Тваёй галубіцы; сходаў убогіх Тваіх не забудзь назаўсёды.

73:20  Дагледзь запавет Твой, бо цямноты зямлі поўныя жытлішчамі гвалту.

73:21  Хай ня вернецца прыгнечаны ў сораме; гаротны і ўбогі хай славяць імя Тваё.

73:22  Паўстань, Божа, абарані дзеі Твае, успомні штодзённае зьневажаньне Цябе неразумнымі;

73:23  не забудзь крыкаў ворагаў Тваіх; шум паўсталых супроць Цябе ўвесь час падымаецца.