PolUGdanska - Psalms - 88

88:1  Panie, Boże mego zbawienia, we dnie i w nocy wołam do ciebie.

88:2  Niech dojdzie do ciebie moja modlitwa, nakłoń swego ucha na moje wołanie.

88:3  Moja dusza bowiem jest nasycona utrapieniem, a moje życie zbliża się do grobu.

88:4  Zaliczono mnie do tych, którzy zstępują do dołu; stałem się jak człowiek bez siły.

88:5  Zaliczono mnie do umarłych; jestem jak zabici, którzy leżą w grobie, o których już nie pamiętasz i którzy są odłączeni od twojej ręki.

88:6  Strąciłeś mnie w najgłębszy dół, w ciemności, w głębie.

88:7  Twój gniew ciąży na mnie i przytłoczyłeś mnie wszystkimi twymi falami. Sela.

88:8  Oddaliłeś ode mnie moich znajomych, uczyniłeś mnie dla nich ohydą; jestem uwięziony i nie mam wyjścia.

88:9  Moje oko płacze nad moim utrapieniem; wzywam cię, Panie, codziennie, wyciągam do ciebie swe ręce.

88:10  Czy dla umarłych będziesz czynił cuda? Czy umarli powstaną, aby cię wysławiać? Sela.

88:11  Czy w grobie będzie się opowiadać o twoim miłosierdziu, a o twojej wierności – w zniszczeniu?

88:12  Czy twoje cuda pozna się w ciemnościach, a twoją sprawiedliwość w ziemi zapomnienia?

88:13  Lecz ja, Panie, do ciebie wołam; rankiem wita cię moja modlitwa.

88:14  Dlaczego, Panie, odrzucasz moją duszę i ukrywasz przede mną swoje oblicze?

88:15  Jestem strapiony i od młodości bliski śmierci; znoszę twoją grozę i trwożę się.

88:16  Twój srogi gniew spadł na mnie i wyniszczyła mnie twoja groza.

88:17  Ogarniają mnie co dzień jak woda, wszystkie mnie otaczają.

88:18  Oddaliłeś ode mnie przyjaciela i towarzysza, a moich znajomych – w ciemności.