PolUGdanska - Psalms - 22

22:1  Boże mój, Boże mój, czemu mnie opuściłeś? Czemu jesteś tak daleki od wybawienia mnie, od słów mego jęku?

22:2  Boże mój, wołam we dnie, a nie odzywasz się do mnie; w nocy, a nie mogę się uspokoić.

22:3  Ale ty jesteś Święty, mieszkający wśród chwały Izraela.

22:4  Tobie ufali nasi ojcowie, ufali i wyzwoliłeś ich.

22:5  Do ciebie wołali i zostali wybawieni, tobie ufali i się nie zawiedli.

22:6  Ja zaś jestem robakiem, a nie człowiekiem, pośmiewiskiem ludzi i wzgardą ludu.

22:7  Wszyscy, którzy mnie widzą, szydzą ze mnie, wykrzywiają usta, potrząsają głową, mówiąc:

22:8  Zaufał Panu, niech go wyzwoli; niech go ocali, skoro go kocha.

22:9  Ale to ty mnie wydobyłeś z łona, napełniłeś mnie ufnością jeszcze u piersi mojej matki.

22:10  Na ciebie byłem zdany od narodzenia, od łona matki ty jesteś moim Bogiem.

22:11  Nie oddalaj się ode mnie, bo utrapienie bliskie, a nie ma nikogo, kto by mnie wspomógł.

22:12  Otoczyło mnie mnóstwo cielców, osaczyły mnie byki Baszanu.

22:13  Rozwarły na mnie swe paszcze jak lew drapieżny i ryczący.

22:14  Rozpłynąłem się jak woda i rozłączyły się wszystkie moje kości; moje serce stało się jak wosk, roztopiło się w moim wnętrzu.

22:15  Moja siła wyschła jak skorupa, a mój język przylgnął do podniebienia; położyłeś mnie w prochu śmierci.

22:16  Psy bowiem mnie osaczyły, obległa mnie zgraja złoczyńców; przebili moje ręce i nogi.

22:17  Mogę policzyć wszystkie moje kości; a oni patrzą na mnie, przypatrują się.

22:18  Dzielą między siebie moje szaty i o moją tunikę rzucają losy.

22:19  Ale ty, Panie, nie oddalaj się; mocy moja, spiesz mi na ratunek.

22:20  Ocal od miecza moją duszę, od mocy psów cenną duszę moją.

22:21  Wybaw mnie z lwiej paszczy, bo i od rogów jednorożców mnie ocaliłeś.

22:22  Będę głosił twoje imię moim braciom, będę cię chwalił pośród zgromadzenia.

22:23  Chwalcie Pana, wy, którzy się go boicie; wysławiajcie go, całe potomstwo Jakuba; bójcie się go, wszyscy potomkowie Izraela.

22:24  Bo nie wzgardził ani się nie brzydził utrapieniem ubogiego, ani nie ukrył przed nim swego oblicza, lecz gdy ten do niego wołał, wysłuchał go.

22:25  Od ciebie pochodzi moja chwała w wielkim zgromadzeniu; wypełnię swoje śluby wobec tych, którzy się ciebie boją.

22:26  Ubodzy będą jeść i nasycą się, chwalić Pana będą ci, którzy go szukają; wasze serce będzie żyć na wieki.

22:27  Przypomną sobie i nawrócą się do Pana wszystkie krańce ziemi i oddadzą pokłon przed twoim obliczem wszystkie rodziny narodów.

22:28  Do Pana bowiem należy królestwo i on panuje nad narodami.

22:29  Wszyscy bogaci ziemi będą jeść i oddawać mu pokłon, upadną przed jego obliczem wszyscy, którzy zstępują w proch, którzy nie mogą swej duszy zachować przy życiu.

22:30  Potomstwo będzie mu służyć i będzie poczytane Panu za pokolenie.

22:31  Przyjdą i ludowi, który się narodzi, opowiedzą jego sprawiedliwość – że on tak uczynił.