PolUGdanska - Psalms - 104

104:1  Błogosław, moja duszo, Pana. Panie, mój Boże, jesteś bardzo wielki; odziałeś się w chwałę i majestat.

104:2  Okryłeś się światłością jak szatą, rozciągnąłeś niebiosa jak zasłonę.

104:3  Zbudowałeś na wodach swoje komnaty, czynisz obłoki swym rydwanem, chodzisz na skrzydłach wiatru.

104:4  Czynisz swoich aniołów duchami, swe sługi ogniem płonącym.

104:5  Założyłeś fundamenty ziemi, tak że się nigdy nie zachwieje.

104:6  Okryłeś ją głębią jak szatą, wody stanęły nad górami.

104:7  Na twoje zgromienie rozbiegły się, a na głos twego grzmotu szybko pouciekały.

104:8  Wzniosły się ponad góry, zniżyły się w doliny, na miejsce, które dla nich założyłeś.

104:9  Wyznaczyłeś im granicę, aby jej nie przekroczyły ani nie powróciły, by okryć ziemię.

104:10  Wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami;

104:11  I napoiły wszystkie zwierzęta polne, dzikie osły gaszą w nich swoje pragnienie.

104:12  Przy nich mieszka ptactwo niebieskie i śpiewa pośród gałęzi.

104:13  Nawadniasz góry ze swoich komnat, owocami twoich dzieł syci się ziemia.

104:14  Sprawiasz, że rośnie trawa dla bydła i zioła na użytek człowieka, żeby dobywał chleb z ziemi;

104:15  I wino, które rozwesela serce człowieka, i oliwę, od której rozjaśnia się twarz, i chleb, który krzepi serce ludzkie.

104:16  Nasycone są drzewa Pana, cedry Libanu, które zasadził;

104:17  Na których ptaki mają swe gniazda; jedliny, na których bocian ma swój dom.

104:18  Wysokie góry są dla górskich kozłów, a skały są schronieniem dla królików.

104:19  Uczynił księżyc, aby odmierzał czas; słońce zna swój zachód.

104:20  Sprowadzasz ciemność i nastaje noc, w której wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.

104:21  Lwiątka ryczą za łupem i szukają swego pokarmu od Boga.

104:22  Słońce wstaje, schodzą się razem i kładą się w swoich jamach.

104:23  Wtedy wychodzi człowiek do swojej roboty i do swojej pracy aż do wieczora.

104:24  O, jak liczne są twoje dzieła, Panie! Wszystkie je uczyniłeś mądrze, ziemia jest pełna twego bogactwa.

104:25  Oto morze wielkie i szerokie, w nim niezliczone istoty pełzające, zwierzęta małe i wielkie.

104:26  Po nim pływają okręty i Lewiatan, którego stworzyłeś, aby w nim igrał.

104:27  Wszystko to czeka na ciebie, abyś dał im pokarm we właściwym czasie.

104:28  Gdy dajesz im, zbierają; gdy otwierasz swą rękę, sycą się dobrami.

104:29  Lecz gdy ukrywasz swe oblicze, trwożą się; gdy odbierasz im ducha, giną i obracają się w proch.

104:30  Gdy wysyłasz twego ducha, zostają stworzone i odnawiasz oblicze ziemi.

104:31  Niech chwała Pana trwa na wieki, niech się raduje Pan swymi dziełami.

104:32  Patrzy na ziemię, a ona drży, dotyka gór, a dymią.

104:33  Będę śpiewał Panu, póki żyję; będę śpiewał memu Bogu, póki istnieję.

104:34  Moje rozmyślanie o nim wdzięczne będzie, rozraduję się w Panu.

104:35  Niech zostaną wytraceni z ziemi grzesznicy i niech nie będzie już niegodziwych! Błogosław, moja duszo, Pana. Alleluja.