PolUGdanska - Psalms - 31

31:1  W tobie, Panie, pokładam nadzieję, niech nigdy nie doznam wstydu, wyzwól mnie w swojej sprawiedliwości.

31:2  Nakłoń ku mnie swego ucha, czym prędzej mnie ocal; bądź mi mocną skałą, domem obronnym, abyś mnie wybawił.

31:3  Ty bowiem jesteś moją skałą i twierdzą; dlatego przez wzgląd na twoje imię kieruj mnie i prowadź.

31:4  Wyciągnij mnie z sieci, którą zastawili na mnie, bo ty jesteś moją siłą.

31:5  W twoje ręce powierzam mego ducha; odkupiłeś mnie, Panie, Boże wierny.

31:6  Nienawidzę tych, którzy zważają na próżne marności, bo ja w Panu pokładam nadzieję.

31:7  Będę się radował i weselił w twoim miłosierdziu, bo wejrzałeś na moje utrapienie i poznałeś udręki mojej duszy;

31:8  I nie wydałeś mnie w ręce wroga, postawiłeś moje nogi na miejscu przestronnym.

31:9  Zmiłuj się nade mną, Panie, bo jestem uciśniony, od żałości osłabły moje oczy, a także moja dusza i moje wnętrzności.

31:10  W bólu bowiem upływa moje życie, a moje lata na wzdychaniu; moja siła osłabła z powodu mej nieprawości, a moje kości wyschły.

31:11  Stałem się pośmiewiskiem dla wszystkich moich wrogów, zwłaszcza dla moich sąsiadów, i postrachem dla znajomych; ci, którzy mnie widzą na dworze, uciekają przede mną.

31:12  Zapomniano o mnie jak o umarłym, stałem się jak rozbite naczynie.

31:13  Słyszę bowiem oszczerstwa wielu; strach czai się zewsząd; gdy wspólnie naradzają się przeciwko mnie, spiskują, jak odebrać mi życie.

31:14  Ale ja zaufałem tobie, Panie; powiedziałem: Ty jesteś moim Bogiem.

31:15  Mój czas jest w twoich rękach, ocal mnie z ręki moich nieprzyjaciół i od tych, którzy mnie prześladują.

31:16  Rozjaśnij swe oblicze nad twoim sługą, wybaw mnie w twoim miłosierdziu.

31:17  Panie, niech nie doznam wstydu, skoro cię wzywam; niech niegodziwi się wstydzą i zamilkną w grobie.

31:18  Niech zaniemówią wargi kłamliwe, które w pysze i pogardzie mówią krzywdzące słowa przeciwko sprawiedliwemu.

31:19  Jakże wielka jest twoja dobroć, którą zachowujesz dla bojących się ciebie i okazujesz tym, co ufają tobie wobec synów ludzkich!

31:20  Ukryjesz ich pod osłoną twojej obecności przed pychą człowieka, ochronisz ich w namiocie przed kłótliwymi językami.

31:21  Błogosławiony niech będzie Pan, bo okazał mi swą cudowną łaskę w mieście warownym.

31:22  Powiedziałem w pośpiechu: Odrzuciłeś mnie sprzed twych oczu; lecz ty wysłuchałeś głosu mego błagania, gdy wołałem do ciebie.

31:23  Miłujcie Pana, wszyscy jego święci, bo Pan strzeże wiernych, a postępującym wyniośle odpłaca z nawiązką.

31:24  Bądźcie dzielni, wszyscy, którzy pokładacie nadzieję w Panu, a on umocni wasze serca.