PolUGdanska - Psalms - 106

106:1  Alleluja. Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie trwa na wieki.

106:2  Któż wypowie wielkie dzieła Pana i ogłosi całą jego chwałę?

106:3  Błogosławieni, którzy strzegą sądu i czynią sprawiedliwość w każdym czasie.

106:4  Pamiętaj o mnie, Panie, przez miłość do swego ludu; nawiedź mnie swoim zbawieniem;

106:5  Abym widział szczęście twoich wybranych, cieszył się radością twego narodu i chlubił się razem z twoim dziedzictwem.

106:6  Zgrzeszyliśmy wraz z naszymi ojcami, popełniliśmy nieprawość i postąpiliśmy niegodziwie.

106:7  Nasi ojcowie w Egipcie nie zrozumieli twoich cudów, nie pamiętali wielkości twego miłosierdzia, lecz buntowali się nad Morzem Czerwonym.

106:8  A jednak ich wybawił przez wzgląd na swoje imię, aby okazać swą moc.

106:9  Zgromił Morze Czerwone i wyschło; i przeprowadził ich przez głębiny jak przez pustynię.

106:10  Tak wybawił ich z ręki tego, który ich nienawidził, i odkupił ich z ręki wroga.

106:11  Wody okryły ich ciemięzców, nie został ani jeden z nich.

106:12  Wtedy uwierzyli jego słowom i śpiewali na jego chwałę.

106:13  Szybko jednak zapomnieli o jego dziełach, nie czekali na jego rady.

106:14  Pałali żądzą na pustyni, na próbę wystawiali Boga na pustkowiu.

106:15  I dał im, czego żądali, lecz zesłał na ich dusze wycieńczenie.

106:16  Gdy w obozie zazdrościli Mojżeszowi i Aaronowi, świętemu Pana;

106:17  Otworzyła się ziemia i pochłonęła Datana, i zakryła zgromadzenie Abirama;

106:18  I zapłonął ogień w tym zgromadzeniu, płomień spalił niegodziwych.

106:19  Zrobili cielca na Horebie i odlanemu posągowi oddali pokłon;

106:20  I zamienili swą chwałę na podobieństwo wołu jedzącego trawę.

106:21  Zapomnieli o Bogu, swoim wybawcy, który dokonywał wielkich czynów w Egipcie;

106:22  Cudownych dzieł w ziemi Chama, rzeczy strasznych nad Morzem Czerwonym.

106:23  Dlatego powiedział, że wytraciłby ich, gdyby Mojżesz, jego wybrany, nie stanął w wyłomie przed nim, aby odwrócić jego gniew, by ich nie wytracił.

106:24  Wzgardzili też wspaniałą ziemią, nie wierząc jego słowu.

106:25  I szemrząc w swoich namiotach, nie byli posłuszni głosowi Pana.

106:26  Dlatego podniósł na nich swoją rękę, aby ich wytracić na pustyni;

106:27  Aby ich potomstwo rozrzucić wśród pogan i rozproszyć ich po ziemiach.

106:28  Przyłączyli się też do Baal-Peor i jedli ofiary składane umarłym.

106:29  Tak pobudzili Boga do gniewu swymi postępkami, że spadła na nich plaga;

106:30  Wtedy powstał Pinchas, dokonał sądu i plaga ustała.

106:31  Poczytano mu to za sprawiedliwość po wszystkie pokolenia, na wieki.

106:32  Rozgniewali go znowu u wód Meriba, tak że Mojżesz wiele ucierpiał z ich powodu;

106:33  Rozdrażnili bowiem jego ducha i mówił nierozważnie swymi ustami.

106:34  Nie wytępili narodów, jak im to Pan nakazał.

106:35  Lecz zmieszali się z tymi narodami i nauczyli się ich czynów;

106:36  I służyli ich bożkom, które stały się dla nich pułapką.

106:37  Ofiarowali bowiem demonom swoich synów i swoje córki;

106:38  I przelewali krew niewinną, krew swoich synów i córek, których ofiarowali bożkom Kanaanu, i ziemia została skalana rozlewem krwi.

106:39  Splamili się swymi czynami i cudzołożyli swymi postępkami.

106:40  Dlatego Pan zapłonął gniewem przeciw swemu ludowi, tak że obrzydził sobie swoje dziedzictwo.

106:41  I wydał ich w ręce pogan, i panowali nad nimi ci, którzy ich nienawidzili.

106:42  I uciskali ich wrogowie, ujarzmili ich swoją ręką.

106:43  Wielokrotnie ich ocalał, lecz oni rozgniewali go swymi zamysłami i zostali upokorzeni przez swoje nieprawości.

106:44  A jednak wejrzał na ich ucisk i usłyszał ich wołanie.

106:45  Przypomniał sobie bowiem o swoim przymierzu z nimi i pożałował według swej wielkiej litości.

106:46  Wzbudził też litość dla nich u wszystkich, którzy ich uprowadzili w niewolę.

106:47  Wybaw nas, Panie, nasz Boże, i zgromadź nas spośród pogan, abyśmy wysławiali twoje święte imię i chlubili się twoją chwałą.

106:48  Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków na wieki; niech cały lud powie: Amen. Alleluja.