PolUGdanska - Psalms - 109

109:1  Boże mojej chwały, nie milcz;

109:2  Bo otworzyły się przeciwko mnie usta niegodziwego i usta podstępnego; mówili przeciwko mnie językiem kłamliwym;

109:3  Otoczyli mnie słowami nienawiści i walczą przeciwko mnie bez przyczyny.

109:4  Sprzeciwiają mi się w zamian za moją miłość, choć ja się za nich modliłem.

109:5  Odpłacają mi złem za dobro i nienawiścią za moją miłość.

109:6  Postaw nad nim niegodziwego, a szatan niech stoi po jego prawicy.

109:7  Gdy stanie przed sądem, niech wyjdzie potępiony, a jego modlitwa niech zamieni się w grzech.

109:8  Niech jego dni będą krótkie, a jego urząd niech przejmie inny.

109:9  Niech jego dzieci będą sierotami, a jego żona wdową.

109:10  Niech jego dzieci będą tułaczami i żebrzą, niech żebrzą z dala od swoich opustoszałych miejsc.

109:11  Niech lichwiarz przejmie wszystko, co ma, a obcy niech rozgrabią owoc jego pracy.

109:12  Niech nie będzie nikogo, kto by mu okazał miłosierdzie; niech nie będzie nikogo, kto by się zlitował nad jego sierotami.

109:13  Niech jego potomkowie zostaną wykorzenieni, niech ich imię zginie w drugim pokoleniu.

109:14  Niech Pan pamięta nieprawość jego przodków, a grzech jego matki niech nie będzie zgładzony.

109:15  Niech będą zawsze przed Panem, aż wykorzeni z ziemi pamięć o nich;

109:16  Dlatego że nie pamiętał, by okazać miłosierdzie, ale prześladował człowieka nędznego i ubogiego, a strapionego w sercu chciał zabić.

109:17  Skoro umiłował przekleństwo, niech na niego spadnie; skoro nie chciał błogosławieństwa, niech się od niego oddali.

109:18  Ubierał się w przekleństwo jak w szatę, więc niech wejdzie jak woda do jego wnętrzności i jak oliwa do jego kości.

109:19  Niech mu będzie jak płaszcz, który go okrywa, i jak pas, który go zawsze opasuje.

109:20  Taka niech będzie zapłata od Pana dla moich przeciwników i tych, którzy źle mówią przeciwko mojej duszy.

109:21  Ale ty, Boże, Panie, ujmij się za mną przez wzgląd na twoje imię; ocal mnie, bo wielkie jest twoje miłosierdzie.

109:22  Jestem bowiem ubogi i nędzny, a moje serce we mnie jest zranione.

109:23  Niknę jak cień, który się chyli, strząsają mnie jak szarańczę.

109:24  Moje kolana słabną od postu, a moje ciało wychudło bez tłuszczu.

109:25  Stałem się też dla nich pośmiewiskiem; gdy mnie widzą, kiwają głowami.

109:26  Wspomóż mnie, Panie, mój Boże; wybaw mnie według swego miłosierdzia;

109:27  Aby mogli poznać, że to twoja ręka; że ty, Panie, to uczyniłeś.

109:28  Niech oni przeklinają, ale ty błogosław; gdy powstają, niech będą zawstydzeni, a twój sługa niech się weseli.

109:29  Niech moi przeciwnicy okryją się hańbą i niech się okryją własnym wstydem jak płaszczem.

109:30  Będę wielce wysławiał Pana swymi ustami i pośród tłumu będę go chwalić;

109:31  Bo staje po prawicy nędznego, aby go wybawić od tych, którzy osądzają jego duszę.