VulgHetzenauer - Wisdom - 2

2:1  Dixerunt enim cogitantes apud se non recte: Exiguum, et cum tædio est tempus vitæ nostræ, et non est refrigerium in fine hominis, et non est qui agnitus sit reversus ab inferis:

2:2  quia ex nihilo nati sumus, et post hoc erimus tamquam non fuerimus: quoniam fumus flatus est in naribus nostris: et sermo scintilla ad commovendum cor nostrum:

2:3  qua extincta, cinis erit corpus nostrum, et spiritus diffundetur tamquam mollis aer, et transibit vita nostra tamquam vestigium nubis, et sicut nebula dissolvetur quæ fugata est a radiis solis, et a calore illius aggravata:

2:4  et nomen nostrum oblivionem accipiet per tempus, et nemo memoriam habebit operum nostrorum.

2:5  Umbræ enim transitus est tempus nostrum, et non est reversio finis nostri: quoniam consignata est, et nemo revertitur.

2:6  Venite ergo, et fruamur bonis quæ sunt, et utamur creatura tamquam in iuventute celeriter.

2:7  Vino pretioso et unguentis nos impleamus: et non prætereat nos flos temporis.

2:8  Coronemus nos rosis antequam marcescant: nullum pratum sit, quod non pertranseat luxuria nostra.

2:9  Nemo nostrum exors sit luxuriæ nostræ: ubique relinquamus signa lætitiæ: quoniam hæc est pars nostra, et hæc est sors.

2:10  Opprimamus pauperem iustum, et non parcamus viduæ, nec veterani revereamur canos multi temporis.

2:11  Sit autem fortitudo nostra lex iustitiæ: quod enim infirmum est, inutile invenitur.

2:12  Circumveniamus ergo iustum, quoniam inutilis est nobis, et contrarius est operibus nostris, et improperat nobis peccata legis, et diffamat in nos peccata disciplinæ nostræ.

2:13  Promittit se scientiam Dei habere, et filium Dei se nominat.

2:14  Factus est nobis in traductionem cogitationum nostrarum.

2:15  Gravis est nobis etiam ad videndum, quoniam dissimilis est aliis vita illius, et immutatæ sunt viæ eius.

2:16  Tamquam nugaces æstimati sumus ab illo, et abstinet se a viis nostris tamquam ab immunditiis, et præfert novissima iustorum, et gloriatur patrem se habere Deum.

2:17  Videamus ergo si sermones illius veri sint, et tentemus quæ ventura sunt illi, et sciemus quæ erunt novissima illius.

2:18  Si enim est verus filius Dei, suscipiet illum, et liberabit eum de manibus contrariorum.

2:19  Contumelia et tormento interrogemus eum, ut sciamus reverentiam eius, et probemus patientiam illius.

2:20  Morte turpissima condemnemus eum: erit enim ei respectus ex sermonibus illius.

2:21  Hæc cogitaverunt, et erraverunt: excæcavit enim illos malitia eorum.

2:22  Et nescierunt sacramenta Dei, neque mercedem speraverunt iustitiæ, nec iudicaverunt honorem animarum sanctarum.

2:23  Quoniam Deus creavit hominem inexterminabilem, et ad imaginem similitudinis suæ fecit illum.

2:24  Invidia autem diaboli mors introivit in orbem terrarum:

2:25  imitantur autem illum qui sunt ex parte illius.