ABPGRK - Psalms - 102

102:1  κύριε εισάκουσον της προσευχής μου και η κραυγή μου προς σε ελθέτω

102:2  μη αποστρέψης το πρόσωπόν σου απ΄ εμού εν η αν ημέρα θλίβομαι κλίνον προς με το ους σου εν η αν ημέρα επικαλέσωμαί σε ταχύ επάκουσόν μου

102:3  ότι εξέλιπον ωσεί καπνός αι ημέραι μου και τα οστά μου ωσεί φρύγιον συνεφρύγησαν

102:4  επλήγην ωσεί χόρτος και εξηράνθη η καρδία μου ότι επελαθόμην του φαγείν τον άρτον μου

102:5  από φωνής του στεναγμού μου εκολλήθη το οστούν μου τη σαρκί μου

102:6  ωμοιώθην πελεκάνι ερημικώ εγενήθην ωσεί νυκτικόραξ εν οικοπέδω

102:7  ηγρύπνησα και εγενόμην ωσεί στρουθίον μονάζον επί δώματος

102:8  όλην την ημέραν ωνείδιζόν με οι εχθροί μου και οι επαινούντές με κατ΄ εμού ώμνυον

102:9  ότι σποδόν ωσεί άρτον έφαγον και το πόμα μου μετά κλαυθμού εκίρνων

102:10  από προσώπου της οργής σου και του θυμού σου ότι επάρας κατέρραξάς με

102:11  αι ημέραι μου ωσεί σκιά εκλίθησαν καγώ ωσεί χόρτος εξηράνθην

102:12  συ δε κύριε εις τον αιώνα μένεις και το μνημόσυνόν σου εις γενεάν και γενεάν

102:13  συ αναστάς οικτειρήσεις την Σιών ότι καιρός του οικτειρήσαι αυτήν ότι ήκει καιρός

102:14  ότι ευδόκησαν οι δούλοί σου τους λίθους αυτής και τον χουν αυτής οικτειρήσουσι

102:15  και φοβηθήσονται τα έθνη το όνομα κυρίου και πάντες οι βασιλείς της γης την δόξαν σου

102:16  ότι οικοδομήσει κύριος την Σιών και οφθήσεται εν τη δόξη αυτού

102:17  επέβλεψεν επί την προσευχήν των ταπεινών και ουκ εξουδένωσε την δέησιν αυτών

102:18  γραφήτω αύτη εις γενεάν ετέραν και λαός ο κτιζόμενος αινέσει τον κύριον

102:19  ότι εξέκυψεν εξ ύψους αγίου αυτού κύριος εξ ουρανού επί την γην επέβλεψε

102:20  του ακούσαι του στεναγμού των πεπεδημένων του λύσαι τους υιούς των τεθανατωμένων

102:21  του αναγγείλαι εν Σιών το όνομα κυρίου και την αίνεσιν αυτού εν Ιερουσαλήμ

102:22  εν τω επισυναχθήναι λαούς επιτοαυτό και βασιλείς του δουλεύειν τω κυρίω

102:23  απεκρίθη αυτώ εν οδώ ισχύος αυτού την ολιγότητα των ημερών μου ανάγγειλόν μοι

102:24  μη αναγάγης με εν ημίσει ημερών μου εν γενεά γενεών τα έτη σου

102:25  κατ΄ αρχάς συ κύριε την γην εθεμελίωσας και έργα των χειρών σου εισίν οι ουρανοί

102:26  αυτοί απολούνται συ δε διαμένεις και πάντες ως ιμάτιον παλαιωθήσονται και ωσεί περιβόλαιον ελίξεις αυτούς και αλλαγήσονται

102:27  συ δε ο αυτός ει και τα έτη σου ουκ εκλείψουσιν

102:28  οι υιοί των δούλων σου κατασκηνώσουσι και το σπέρμα αυτών εις τον αιώνα κατευθυνθήσεται