PolUGdanska - Psalms - 132

132:1  Pamiętaj, Panie, Dawida i wszystkie jego utrapienia;

132:2  Jak przysiągł Panu i ślubował potężnemu Bogu Jakuba, mówiąc:

132:3  Zaprawdę, nie wejdę do przybytku, do mego domu, i nie wstąpię na posłanie mego łoża;

132:4  I nie dam zasnąć swoim oczom ani drzemać swoim powiekom;

132:5  Póki nie znajdę miejsca dla Pana, mieszkania dla potężnego Boga Jakuba.

132:6  Oto usłyszeliśmy o niej w Efrata, znaleźliśmy ją na polach leśnych.

132:7  Wejdźmy do jego przybytków, oddajmy pokłon u podnóżka jego stóp.

132:8  Powstań, Panie, i wejdź do miejsca twego odpoczynku, ty i arka twojej mocy.

132:9  Niech twoi kapłani ubiorą się w sprawiedliwość, a twoi święci niech się radują.

132:10  Ze względu na Dawida, twego sługę, nie odtrącaj oblicza twego pomazańca.

132:11  Przysiągł Pan Dawidowi prawdę i nie wycofa się z tego: Z owocu twoich bioder posadzę na twoim tronie.

132:12  Jeśli twoi synowie będą strzegli mojego przymierza i moich świadectw, których ich nauczę, to wtedy i ich synowie aż na wieki będą siedzieli na twoim tronie.

132:13  Pan bowiem wybrał Syjon i upodobał go sobie na mieszkanie:

132:14  To będzie mój odpoczynek aż na wieki; tu będę mieszkał, bo go sobie upodobałem.

132:15  Będę obficie błogosławił jego żywność, a jego ubogich nasycę chlebem.

132:16  Jego kapłanów przyodzieję zbawieniem, a jego święci będą wołać radośnie.

132:17  Tam sprawię, że zakwitnie róg Dawida; tam zgotuję pochodnię memu pomazańcowi.

132:18  Okryję jego nieprzyjaciół wstydem, ale nad nim rozkwitnie jego korona.