VulgHetzenauer - Proverbs - 17

17:1  Melior est buccella sicca cum gaudio, quam domus plena victimis cum iurgio.

17:2  Servus sapiens dominabitur filiis stultis, et inter fratres hereditatem dividet.

17:3  Sicut igne probatur argentum, et aurum camino: ita corda probat Dominus.

17:4  Malus obedit linguæ iniquæ: et fallax obtemperat labiis mendacibus.

17:5  Qui despicit pauperem, exprobrat factori eius: et qui ruina lætatur alterius, non erit impunitus.

17:6  Corona senum filii filiorum: et gloria filiorum patres eorum.

17:7  Non decent stultum verba composita: nec principem labium mentiens.

17:8  Gemma gratissima, expectatio præstolantis: quocumque se vertit, prudenter intelligit.

17:9  Qui celat delictum, quærit amicitias: qui altero sermone repetit, separat fœderatos.

17:10  Plus proficit correptio apud prudentem, quam centum plagæ apud stultum.

17:11  Semper iurgia quærit malus: angelus autem crudelis mittetur contra eum.

17:12  Expedit magis ursæ occurrere raptis fœtibus, quam fatuo confidenti in stultitia sua.

17:13  Qui reddit mala pro bonis, non recedet malum de domo eius.

17:14  Qui dimittit aquam, caput est iurgiorum: et antequam patiatur contumeliam, iudicium deserit.

17:15  Qui iustificat impium, et qui condemnat iustum, abominabilis est uterque apud Deum.

17:16  Quid prodest stulto habere divitias, cum sapientiam emere non possit? Qui altum facit domum suam, quærit ruinam: et qui evitat discere, incidet in mala.

17:17  Omni tempore diligit qui amicus est: et frater in angustiis comprobatur.

17:18  Stultus homo plaudet manibus cum spoponderit pro amico suo.

17:19  Qui meditatur discordias, diligit rixas: et qui exaltat ostium, quærit ruinam.

17:20  Qui perversi cordis est, non inveniet bonum: et qui vertit linguam, incidet in malum.

17:21  Natus est stultus in ignominiam suam: sed nec pater in fatuo lætabitur.

17:22  Animus gaudens ætatem floridam facit: spiritus tristis exiccat ossa.

17:23  Munera de sinu impius accipit, ut pervertat semitas iudicii.

17:24  In facie prudentis lucet sapientia: oculi stultorum in finibus terræ.

17:25  Ira patris, filius stultus: et dolor matris quæ genuit eum.

17:26  Non est bonum, damnum inferre iusto: nec percutere principem, qui recta iudicat.

17:27  Qui moderatur sermones suos, doctus et prudens est: et pretiosi spiritus vir eruditus.

17:28  Stultus quoque si tacuerit, sapiens reputabitur: et si compresserit labia sua, intelligens.