PolGdanska - Proverbs - 20

20:1  Wino czyni pośmiewcę, a napój mocny zwajcę; przetoż każdy, co się w nim kocha, nie bywa mądrym.

20:2  Strach królewski jest jako, ryk lwięcia; kto go rozgniewa, grzeszy przeciwko duszy swojej.

20:3  Uczciwa rzecz każdemu, poprzestać zwady; ale głupim jest, co się w nią wdaje.

20:4  Dla zimna leniwy nie orze; przetoż żebrać będzie we żniwa, ale nic nie otrzyma.

20:5  Rada w sercu męża jest jako woda głęboka: jednak mąż rozumny naczerpnie jej.

20:6  Większa część ludzi przechwala się uczynnością swoją; ale w samej rzeczy, któż takiego znajdzie?

20:7  Sprawiedliwy chodzi w uprzejmości swojej; błogosławieni synowie jego po nim.

20:8  Król siedząc na stolicy sądowej rozgania oczyma swemi wszystko złe.

20:9  Któż rzecze: Oczyściłem serce moje? czystym jest od grzechu mego?

20:10  Dwojaki gwicht i dwojaka miara, to oboje obrzydliwością jest Panu.

20:11  Po zabawach swych poznane bywa i dziecię, jeźli czysty i prawy uczynek jego.

20:12  Ucho, które słyszy, i oko, które widzi, Pan to oboje uczynił.

20:13  Nie kochaj się w spaniu, byś snać nie zubożał, otwórz oczy swoje, a nasycisz się chlebem.

20:14  Złe to, złe to, mówi ten, co kupuje, a odszedłszy, ali się chlubi.

20:15  Wargi umiejętne są jako złoto i obfitość pereł, i kosztowne klejnoty.

20:16  Weźmij szatę tego, któryć ręczył za obcego; a od tego, który ręczył za cudzoziemkę, weźmij zastaw jego.

20:17  Smaczny jest drugiemu chleb kłamstwa; ale potem piaskiem napełnione będą usta jego.

20:18  Myśli radami utwierdzaj, a wojnę prowadź opatrznie.

20:19  Kto objawia tajemnicę, zdradliwie się obchodzi; przetoż z tymy, którzy pochlebiają wargami swemi, nie miej towarzystwa.

20:20  Kto złorzeczy ojcu swemu albo matce swojej, zgaśnie pochodnia jego w gęstych ciemnościach.

20:21  Dziedzictwu prędko z początku nabytemu naostatek błogosławić nie będą.

20:22  Nie mów: Oddam złem. Oczekuj na Pana, a wybawi cię.

20:23  Obrzydliwością Panu dwojaki gwicht, a szale fałszywe nie podobają mu się.

20:24  Od Pana bywają sprawowane drogi męża; ale człowiek jakoż zrozumie drogę jego?

20:25  Pożreć rzecz poświęconą, jest człowiekowi sidłem; a poślubiwszy co, tego zaś szukać, jakoby tego ujść.

20:26  Król mądry rozprasza niezbożnych, i przywodzi na nich pomstę.

20:27  Dusza ludzka jest pochodnią Pańską, która doświadcza wszystkich skrytości wnętrznych.

20:28  Miłosierdzie i prawda króla strzegą, a stolica jego miłosierdziem wsparta bywa.

20:29  Ozdoba młodzieńców jest siła ich, a sędziwość poczciwością starców.

20:30  Złemu są lekarstwem siności ran, i razy przenikające do wnętrzności żywota jego.