PolGdanska - Proverbs - 1

1:1  Przypowieści Salomona, syna Dawidowego, króla Izraelskiego,

1:2  Dla poznania mądrości i ćwiczenia, ku wyrozumieniu powieści roztropnych;

1:3  Dla pojęcia ćwiczenia w rozumie, w sprawiedliwości, w sądzie i w prawości;

1:4  Dla podania prostakom ostrożności, młodemu umiejętności, i opatrzności.

1:5  Tych gdy mądry słuchać będzie, przybędzie mu nauki, a roztropny w radach opatrzniejszy będzie,

1:6  Aby zrozumiał przypowieści, i wykłady ich, słowa mądrych i zagadki ich.

1:7  Bojaźń Pańska jest początkiem umiejętności; ale głupi mądrością i ćwiczeniem gardzą.

1:8  Słuchaj, synu mój! ćwiczenia ojca twego, a nie opuszczaj nauki matki twojej.

1:9  Bo to przyda wdzięczności głowie twojej, i będzie łańcuchem kosztownym szyi twojej.

1:10  Synu mój! jeżliby cię namawiali grzesznicy, nie przyzwalaj.

1:11  Jeźlićby rzekli: Pójdź z nami, czyhajmy na krew, zasadźmy się na niewinnego bez przyczyny;

1:12  Pożremyż ich żywo, jako grób, a całkiem, jako zstępujących w dół;

1:13  Wszelkiej majętności kosztownej nabędziemy, napełnimy domy nasze korzyścią;

1:14  Rzuć między nas los twój; mieszek jeden wszyscy mieć będziemy.

1:15  Synu mójâ nie chodźże z nimi w drogę; zawściągnij nogi twojej od ścieżek ich.

1:16  Albowiem nogi ich ku złemu bieżą, i spieszą się na wylanie krwi.

1:17  Bo jako próżno zastawiają sieci przed oczyma wszelkiego ptaka skrzydlastego:

1:18  Tak i ci na krew swoję czyhają, a zasadzają się na duszę swoję.

1:19  Takieć są ścieszki każdego czyhającego na zysk, który duszę pana swego odbiera.

1:20  Mądrość na dworzu woła, głos swój na ulicach wydaje.

1:21  W największym zgiełku woła, u wrót bram, w miastach powieści swoje opowiada, mówiąc:

1:22  Prostacy! dokądże się kochać będziecie w prostocie? a naśmiewcy pośmiewisko miłować będziecie? a głupi nienawidzieć umiejętności będziecie?

1:23  Nawróćcież się na karanie moje; oto wam wydam ducha mojego, a podam wam do znajomości słowa moje.

1:24  Ponieważem wołała, a nie chcieliście; wyciągałam rękę moję, a nie był, ktoby uważał;

1:25  Owszem odrzuciliście wszystkę radę moję, a karności mojej nie chcieliście przyjąć;

1:26  Przetoż ja w zginieniu waszem śmiać się będę, będę z was szydziła, gdy przyjdzie, czego się strachacie.

1:27  Gdy przyjdzie jako spustoszenie, czego się strachacie, i gdy zginienie wasze przypadnie jako wicher, gdy przyjdzie na was ucisk i utrapienie;

1:28  Tedy mię wzywać będą, a nie nie wysłucham; szukać mię będą z poranku, a nie znajdą mię.

1:29  Przeto, iż mieli w nienawiści umiejętność, a bojaźni Pańskiej nie obrali sobie,

1:30  Ani przestawali na radzie mijej, ale gardzili wszelką karnością moją:

1:31  Przetoż będą używać owocu dróg swoich, a radami swemi nasyceni będą.

1:32  Bo odwrócenie prostaków pozabija ich, a szczęście głupich wytraci ich.

1:33  Ale kto mię słucha, bezpiecznie mieszkać będzie, a będzie wolny od strachu złych rzeczy.