VulgConte - Wisdom - 18

18:1  Sanctis autem tuis maxima erat lux, et horum quidem vocem audiebant, sed figuram non videbant. Et quia non et ipsi eadem passi erant, magnificabant te:

18:2  et qui ante læsi erant, quia non lædebantur, gratias agebant: et ut esset differentia, donum petebant.

18:3  Propter quod ignis ardentem columnam ducem habuerunt ignotæ viæ, et solem sine læsura boni hospitii præstitisti.

18:4  Digni quidem illi carere luce, et pati carcerem tenebrarum, qui inclusos custodiebant filios tuos, per quos incipiebat incorruptum legis lumen sæculo dari.

18:5  Cum cogitarent iustorum occidere infantes: et uno expositio filio, et liberato, in traductionem illorum, multitudinem filiorum abstulisti, et pariter illos perdidisti in aqua valida.

18:6  Illa enim nox ante cognita est a patribus nostris, ut vere scientes quibus iuramentis crediderunt, animæquiores essent.

18:7  Suscepta est autem a populo tuo sanitas quidem iustorum, iniustorum autem exterminatio.

18:8  Sicut enim læsisti adversarios: sic et nos provocans magnificasti.

18:9  Absconse enim sacrificabant iusti pueri bonorum, et iustitiæ legem in concordia disposuerunt: similiter et bona et mala recepturos iustos, patrum iam decantantes laudes.

18:10  Resonabat autem inconveniens inimicorum vox, et flebilis audiebatur planctus ploratorum infantium.

18:11  Simili autem pœna servus cum domino afflictus est, et popularis homo regi similia passus.

18:12  Similiter ergo omnes uno nomine mortis mortuos habebant innumerabiles. Nec enim ad sepeliendum vivi sufficiebant: quoniam uno momento, quæ erat præclarior natio illorum, exterminata est.

18:13  De omnibus enim non credentes propter veneficia, tunc vero primum cum fuit exterminium primogenitorum, spoponderunt populum Dei esse.

18:14  Cum enim quietum silentium contineret omnia, et nox in suo cursu medium iter haberet,

18:15  omnipotens sermo tuus de cælo a regalibus sedibus, durus debellator in mediam exterminii terram prosilivit,

18:16  gladius acutus insimulatum imperium tuum portans, et stans replevit omnia morte, et usque ad cælum attingebat stans in terra.

18:17  Tunc continuo visus somniorum malorum turbaverunt illos, et timores supervenerunt insperati.

18:18  Et alius alibi proiectus semivivus, propter quam moriebatur, causam demonstrabat mortis.

18:19  Visiones enim, quæ illos turbaverunt, hæc præmonebant, ne inscii, quare mala patiebantur, perirent.

18:20  Tetigit autem tunc et iustos tentatio mortis, et commotio in eremo facta est multitudinis: sed non diu permansit ira tua.

18:21  Prosperans enim homo sine querela deprecari pro populis, proferens servitutis suæ scutum, orationem et per incensum deprecationem allegans, restitit iræ, et finem imposuit necessitati, ostendens quoniam tuus est famulus.

18:22  Vicit autem turbas, non in virtute corporis, nec armaturæ potentia, sed verbo illum, qui se vexabat, subiecit, iuramenta parentum, et testamentum commemorans.

18:23  Cum enim iam acervatim cecidissent super alterutrum mortui, interstitit, et amputavit impetum, et divisit illam, quæ ad vivos ducebat viam.

18:24  In veste enim poderis, quam habebat, totus erat orbis terrarum: et parentum magnalia in quatuor ordinibus lapidum erant sculpta, et magnificientia tua in diademate capitis illius sculpta erat.

18:25  His autem cessit qui exterminabat, et hæc extimuit. Erat enim sola tentatio iræ sufficiens.