FarHezareNoh - Ephesians - 4

4:1  پس من که به‌‌خاطر خداوند در بندم، از شما تمنا دارم بشایستگی دعوتی که از شما به‌‌عمل آمده است، رفتار کنید،

4:2  در کمال فروتنی و ملایمت؛ و با بردباری و محبت یکدیگر را تحمل کنید.

4:3  به سعی تمام بکوشید تا آن یگانگی را که از روح است، به‌‌مدد رشتة صلح حفظ کنید.

4:4  زیرا یک بدن هست و یک روح، چنانکه به یک امید دعوت نیز فرا‌‌خوانده شده‌اید؛

4:5  یک خداوند، یک ایمان، یک تعمید؛

4:6  و یک خدا و پدر همه که فوق همه، از طریق همه، و در همه است.

4:7  امّا به هر یک از ما به‌‌فراخور اندازة بخشش مسیح، فیض بخشیده شده است.

4:8  از این‌‌رو می‌گوید: «هنگامی که به عرش برین صعود کرد، اسارت را به اسیری برد و عطایا به مردم داد.»

4:9  عبارت «صعود کرد»، حاکی از چیست، جز آن که به جایهای پست‌تر زمینی نیز نزول کرد؟

4:10  او که نزول کرد، همان است که از همة آسمانها بسی فراتر رفت، تا همه چیز را پر سازد.

4:11  و اوست که بخشید برخی را به‌‌عنوان رسول، برخی را به‌‌عنوان نبی، برخی را به‌‌عنوان مبشر، و برخی را به‌‌عنوان شبان و معلّم،

4:12  تا مقدّسان را برای کار خدمت آماده سازند، برای بنای بدن مسیح،

4:13  تا زمانی که همه به یگانگی ایمان و شناخت پسر خدا دست یابیم و بالغ شده، به بلندای کامل قامت مسیح برسیم.

4:14  آنگاه دیگر همچون کودکان نخواهیم بود تا در اثر امواج به هر سو پرتاب شویم و باد تعالیمِ گوناگون و مکر و حیلة آدمیان در نقشه‌هایی که برای گمراهی می‌کشند، ما را به این‌‌سو و آن‌‌سو براند.

4:15  بلکه با بیان محبت‌آمیز حقیقت، از هر حیث تا به قامت او که سر است، یعنی مسیح، رشد خواهیم کرد.

4:16  او منشأ رشد تمامی بدن است، بدنی که به‌‌وسیلة همة مفاصلِ نگاهدارنده خود، به هم پیوند و اتصال می‌یابد و در اثر عمل متناسب هر عضوش رشد می‌کند و خود را در محبت بنا می‌نماید.

4:17  پس این را می‌گویم و در خداوند تأکید می‌کنم که رفتار شما دیگر نباید همانند اقوام دور از خدا باشد که در بطالت ذهن خود رفتار می‌کنند.

4:18  عقل آنها تاریک شده است، و به‌‌علت جهالتی که نتیجة سختدلی‌شان است، از حیات خدا به‌‌دور افتاده‌اند.

4:19  آنان چون هر حساسیتی را از دست داده‌اند، خویشتن را یکسره در هرزگی رها کرده‌اند، چندان‌‌که حریصانه دست به هر ناپاکی می‌آلایند.

4:20  امّا شما مسیح را بدین‌‌گونه نیاموختید،

4:21  چه بی‌گمان دربارة او شنیدید و مطابق آن حقیقت که در عیسی است، تعلیم یافتید.

4:22  شما آموختید که باید به لحاظ شیوة زندگی پیشین خود، آن انسان قدیم را که تحت تأثیر امیال فریبنده دستخوش فساد بود، از تن به‌‌در آورید.

4:23  باید اندیشة شما نو شود،

4:24  و انسان جدید را در بر کنید، که آفریده شده است تا در پارسایی و قدّوسیت حقیقی، شبیه خدا باشد.

4:25  پس، از دروغ روی بر‌‌تافته، هر یک با همسایة خود، سخن به راستی گویید، چرا که ما همه، اعضای یکدیگریم.

4:26  «هنگامی که خشمگین می‌شوید، گناه نکنید» : مگذارید روزتان در خشم به‌‌سر رسد،

4:27  و ابلیس را مجال ندهید.

4:28  دزد دیگر دزدی نکند، بلکه به کار مشغول شود، و با دستهای خود کاری سودمند انجام دهد، تا بتواند نیازمندان را نیز چیزی دهد.

4:29  دهانتان به هیچ سخن بد گشوده نشود، بلکه گفتارتان بتمامی برای بنای دیگران به‌‌کار آید و نیازی را برآورده، شنوندگان را فیض رساند.

4:30  روح قدّوس خدا را که بدان برای روز رهایی مهر شده‌اید، غمگین مسازید.

4:31  هر‌‌گونه تلخی، خشم، عصبانیت، فریاد، ناسزاگویی و هر نوع بدخواهی را از خود دور کنید.

4:32  با یکدیگر مهربان و دلسوز باشید و همان‌‌گونه که خدا شما را در مسیح بخشوده است، شما نیز یکدیگر را ببخشایید.