FarOPV - Ephesians - 4

4:1  لهذا من که در خداوند اسیر می‌باشم، ازشما استدعا دارم که به شایستگی آن دعوتی که به آن خوانده شده‌اید، رفتار کنید،

4:2  باکمال فروتنی و تواضع و حلم، و متحمل یکدیگردر محبت باشید؛

4:3  و سعی کنید که یگانگی روح را در رشته سلامتی نگاه دارید.

4:4  یک جسدهست و یک روح، چنانکه نیز دعوت شده‌اید دریک امید دعوت خویش.

4:5  یک خداوند، یک ایمان، یک تعمید؛

4:6  یک خدا و پدر همه که فوق همه و در میان همه و در همه شما است.

4:7  لیکن هریکی از ما را فیض بخشیده شد بحسب اندازه بخشش مسیح.

4:8  بنابراین می‌گوید: «چون او به اعلی علیین صعود نمود، اسیری را به اسیری برد و بخششها به مردم داد.»

4:9  اما این صعود نمودچیست؟ جز اینکه اول نزول هم کرد به اسفل زمین.

4:10  آنکه نزول نمود، همان است که صعودنیز کرد بالاتر از جمیع افلاک تا همه‌چیزها را پرکند.

4:11  و او بخشید بعضی رسولان و بعضی انبیا وبعضی مبشرین و بعضی شبانان و معلمان را،

4:12  برای تکمیل مقدسین، برای کار خدمت، برای بنای جسد مسیح،

4:13  تا همه به یگانگی ایمان ومعرفت تام پسر خدا و به انسان کامل، به اندازه قامت پری مسیح برسیم.

4:14  تا بعد از این اطفال متموج و رانده شده از باد هر تعلیم نباشیم، ازدغابازی مردمان در حیله اندیشی برای مکرهای گمراهی؛

4:15  بلکه در محبت پیروی راستی نموده، در هرچیز ترقی نماییم در او که سر است، یعنی مسیح؛

4:16  که از او تمام بدن مرکب و مرتب گشته، به مدد هر مفصلی و برحسب عمل به اندازه هرعضوی بدن را نمو می‌دهد برای بنای خویشتن در محبت.

4:17  پس این را می‌گویم و در خداوند شهادت می‌دهم که شما دیگر رفتار منمایید، چنانکه امت‌ها در بطالت ذهن خود رفتار می‌نمایند.

4:18  که در عقل خود تاریک هستند و از حیات خدامحروم، به‌سبب جهالتی که بجهت سخت دلی ایشان در ایشان است.

4:19  که بی‌فکر شده، خود رابه فجور تسلیم کرده‌اند تا هرقسم ناپاکی را به حرص به عمل آورند.

4:20  لیکن شما مسیح را به اینطور نیاموخته‌اید.

4:21  هرگاه او را شنیده‌اید و در او تعلیم یافته‌اید، به نهجی که راستی در عیسی است.

4:22  تا آنکه شمااز جهت رفتار گذشته خود، انسانیت کهنه را که ازشهوات فریبنده فاسد می‌گردد، از خود بیرون کنید.

4:23  و به روح ذهن خود تازه شوید.

4:24  وانسانیت تازه را که به صورت خدا در عدالت وقدوسیت حقیقی آفریده شده است بپوشید.

4:25  لهذا دروغ را ترک کرده، هرکس با همسایه خود راست بگوید، زیرا که ما اعضای یکدیگریم.

4:26  خشم گیرید و گناه مورزید؛ خورشید بر غیظشما غروب نکند.

4:27  ابلیس را مجال ندهید.

4:28  دزد دیگر دزدی نکند بلکه به‌دستهای خود کارنیکو کرده، زحمت بکشد تا بتواند نیازمندی راچیزی دهد.

4:29  هیچ سخن بد از دهان شما بیرون نیاید، بلکه آنچه بحسب حاجت و برای بنا نیکوباشد تا شنوندگان را فیض رساند.

4:30  و روح قدوس خدا را که به او تا روز رستگاری مختوم شده‌اید، محزون مسازید.

4:31  و هرقسم تلخی وغیظ و خشم و فریاد و بدگویی و خباثت را ازخود دور کنید،

4:32  و با یگدیگر مهربان باشید ورحیم و همدیگر را عفو نمایید چنانکه خدا درمسیح شما را هم آمرزیده است.