NorSMB - Genesis - 17

17:1  Då Abram var ni og nitti år gamall, synte Herren seg for honom, og sagde til honom: «Eg er Gud den Allvelduge. Far du fram for mi åsyn, og haldt deg ulastande,

17:2  so eg kann fremja mi pakt med deg og auka ætti di endelaust.»

17:3  Då kasta Abram seg å gruve, og Gud tala med honom, og sagde:

17:4  «Sjå, eg er i pakt med deg, og du skal verta far åt ein fjølde med tjoder.

17:5  Dei skal ikkje lenger kalla deg Abram, men du skal heita Abraham: til far åt ei mengd med folkeslag vil eg gjera deg.

17:6  Og eg vil lata deg veksa og aukast, so du vert til mange tjoder, kongar skal ættast frå deg.

17:7  Og eg vil stadfesta mi pakt med deg og med ætti di etter deg, frå alder til alder, ei æveleg pakt, og vera din Gud og Gud åt ætti di etter deg.

17:8  Og eg vil gjeva deg og ætti di etter deg det landet som du held til i, heile Kana’ans-landet, til eiga i all æva, og eg vil vera deira Gud.»

17:9  Og Gud sagde til Abraham: «Og du skal halda pakti mi, både du og ætti di etter deg, frå alder til alder!

17:10  Dette er pakti, som de skal halda, millom meg og dykk og ætti di etter deg: Alt karfolk hjå dykk skal umskjerast!

17:11  De skal skjera av holdet på huva dykkar: det skal vera merket på pakti millom meg og dykk.

17:12  Kvart sveinbarn hjå dykk skal umskjerast, fyrst det er åtte dagar gamall, alder etter alder, både dei som er fødde i huset, og dei som er kjøpte for pengar: alle dei som er frå framande land, og ikkje er av di ætt.

17:13  Umskjerast skal både dei som er fødde i huset ditt, og dei som er kjøpte for pengarne dine! So skal pakti mi te seg på holdet dykkar, ei æveleg pakt!

17:14  Men den som ikkje er umskoren, den som huveholdet ikkje er avskore på, den mannen skal verta utrudd or folket sitt; han hev brote mi pakt!»

17:15  Og Gud sagde til Abraham: «Saraj, kona di, skal du ikkje lenger kalla Saraj: Sara skal ho heita.

17:16  Og eg vil velsigna henne og gjeva deg ein son med henne og; velsigna vil eg henne, og ho skal verta til mange tjoder; kongar yver store rike skal ættast frå henne.»

17:17  Då kasta Abraham seg å gruve, og log. Og han sagde med seg sjølv: «Kann ein mann som er hundrad år gamall, få barn? Og Sara, som er nitti år, kann ho verta mor?»

17:18  Og Abraham sagde til Gud: «Gjev Ismael måtte få liva og tekkjast deg!»

17:19  Då sagde Gud: «Som eg hev sagt: Sara, kona di, skal eiga ein son, og du skal kalla honom Isak, og eg vil stadfesta pakti mi med honom, ei æveleg pakt, med hans ætt etter honom!

17:20  Og um Ismael, so hev eg og høyrt bøni di: Sjå, eg vil velsigna honom og lata honom veksa og aukast alt meir og meir. Tolv hovdingar skal han verta far til, og eg vil gjera honom til eit stort folk.

17:21  Men pakti mi vil eg stadfesta med Isak, som Sara skal eiga eit anna år dette bil.»

17:22  So sagde han ikkje meir til honom då. Og Gud for upp att frå Abraham.

17:23  Og same dagen tok Abraham son sin, Ismael, og alle som var fødde i huset hans, og alle som var kjøpte for pengarne hans, alt karfolket i huset hans Abraham, og skar av holdet på huva deira, som Gud hadde sagt med honom.

17:24  Abraham var ni og nitti år gamall, då huveholdet vart avskore på honom.

17:25  Og Ismael, son hans, var trettan år gamall, då huveholdet vart avskore på honom.

17:26  Denne same dagen vart dei umskorne, både Abraham og Ismael, son hans.

17:27  Og alle karar i huset hans, både dei som var fødde i huset, og dei framande, som var kjøpte for pengar, dei vart umskorne med honom.