NorSMB - I Corinthians - 1

1:1  Paulus, ved Guds vilje kalla til Kristi Jesu apostel, og broderen Sostenes

1:2  til Guds kyrkjelyd som er i Korint, deim som er helga i Kristus Jesus, som er kalla, heilage, med alle deim som på kvar stad påkallar vår Herre Jesu Kristi namn, både deira og vår.

1:3  Nåde vere med dykk og fred frå Gud, vår Fader, og Herren Jesus Kristus!

1:4  Eg takkar alltid min Gud for dykk, for den Guds nåde som er dykk gjeven i Kristus Jesus,

1:5  at de i honom er gjorde rike i alt, på all læra og i all kunnskap,

1:6  liksom Kristi vitnemål er stadfest hjå dykk,

1:7  so at det ikkje vantar dykk på nokor nådegåva, medan de ventar på vår Herre Jesu Kristi openberring,

1:8  han som og skal stadfesta dykk til enden, so de må vera ulastande på vår Herre Jesu Kristi dag.

1:9  Gud er trufast, han som de vart kalla ved til samfund med hans Son Jesus Kristus, vår Herre.

1:10  Men eg legg dykk på hjarta, brør, i vår Herre Jesu Kristi namn, at de alle må vera samtykte i dykkar tale, og at de ikkje må vera usamtykkje millom dykk, men at de må vera fullt sameina i same hugen og i same tanken.

1:11  For av huslyden hennar Kloe er det fortalt meg um dykk, mine brør, at det er kivsmål millom dykk.

1:12  Det er dette eg meiner, at kvar av dykk segjer: «Eg held meg til Paulus,» «eg til Apollos,» «eg til Kefas,» «eg til Kristus.»

1:13  Er Kristus sundskift? Er Paulus krossfest for dykk? Eller er det døypte til Paulus’ namn?

1:14  Eg takkar Gud, at eg ikkje hev døypt nokon av dykk utan Krispus og Gaius,

1:15  so ikkje nokon skal segja, at de vart døypte til mitt namn.

1:16  Men det er sant, eg døypte og Stefanas’ hus. Elles veit eg ikkje, at eg hev døypt nokon annan.

1:17  For Kristus sende meg ikkje ut til å døypa, men til å forkynna evangeliet, ikkje med vise ord, so Kristi kross ikkje skulde missa si kraft.

1:18  For ordet um krossen er vel dårskap for deim som vert fortapte, men for oss som vert frelste, er det ei Guds kraft.

1:19  For det stend skrive: «Eg vil tyna visdomen hjå dei vise og spilla vitet hjå dei vituge.»

1:20  Kvar er ein vismann? Kvar er ein skriftlærd? Kvar er ein granskar av denne verdi? Hev ikkje Gud gjort visdomen i verdi til dårskap?

1:21  For då verdi ved sin visdom ikkje kjende Gud i Guds visdom, so fann Gud for godt ved forkynnings dårskap å frelsa deim som trur,

1:22  etter som både jødar krev teikn, og grækarar søkjer visdom,

1:23  men me forkynner Kristus krossfest, som er ei avstyggjing for jødar og ein dårskap for grækarar,

1:24  men for deim som er kalla, både jødar og grækarar, forkynner me Kristus, Guds kraft og Guds visdom.

1:25  For Guds dårskap er visare enn menneski, og Guds vanmagt er sterkare enn menneski.

1:26  Sjå då på dykkar kall, brør! at ikkje mange vise etter kjøtet vart kalla, ikkje mange megtige, ikkje mange høgætta;

1:27  men det som er dårlegt i verdi, det hev Gud valt seg ut, so han kunde gjera dei vise til skammar, og det som er veikt i verdi, det hev Gud valt seg ut, so han kunde gjera det sterke til skammar.

1:28  Og det som er lågt i verdi og vanvyrdt, det hev Gud valt seg ut, og det som er ingen ting, so han kunde gjera det til inkjes som er noko,

1:29  so ikkje noko kjøt skal rosa seg for Gud.

1:30  Men av honom er de i Kristus Jesus, som for oss hev vorte visdom frå Gud og rettferd og helging og utløysing,

1:31  so at, som det stend skrive, den som rosar seg, skal rosa seg i Herren.